uzun zamandır bu tarzda bir film izlemeyi bekliyordum doğrusu. boş gönülleriyle aramaktan yorulmuşları hedef alan, sahtekar replikler ve umut çilingiri vecize sözleri bulunduran bir film. baş karakterimizin yazarlığının öne çıkarıldığı sahneler bu tarzıyla playboy gece kusagındaki mor renkli filmlerimizde ele alınan sürtüngen abilerin mesleginin hep yazar olarak tanıtılması sendromunu paylaşıyor. kuzeylerden yada okyanus ötelerinden bu çizmeye ayak basan bünyelerin bitap gönülleri birden, kırların rengarenkliği, insanların güzideliği ve dondurma yiyen veletlerin şirinliğine takılıp bir iç geçirmesiyle mi hidayete eriyor? eğer öyleyse ben yanlış anlamışım hayatı. bugün kar vede güneş var istanbulda. kısaca bir kabus daha kuzey amerikalıların bize sunduğu. daha aklı başında, ayakları yere basan ve avrupa sinemasının sade dobralık ve dürüstlüğünden nasibini almış bir film.