ben kaybettiklerimin içinde en çok yaşama sevincimi özledim. hani şimdi ki dingin yorgun, emin ve kırgın umutludan ziyade planlı hayatımdan söz etmiyorum. gözlerimden taşan ışıl ışıl bir yaşama sevinci kastettiğim hani daha onbir oniki yaşlarında öz babam tarafından elimden alınan. ben en çok boşa geçen günlerimi özledim. şimdi ki aklım olsa ne babama ne de başka birine ziyan etmeyeceğim çocukluğumun en güzel yılları. ben kaybettiklerimin içinde en çok kendimi özledim. şimdi baştan bir daha verelim o fırsatı bir daha yaşa o yılları deseler keşke demek için bile çok yorgunum. hayır bir daha aynı kabusa uyumak istemiyorum. belki şimdi ki hayatım bir rüya bir gün uyanacağım ki hala o savunmasız hayatını emanet gibi yaşayan sürekli figüran gibi kalması istenen çocuk olmuşum yeniden. inanın istemiyorum.
zaman kaybedilen en değerli şeydir benim için bugüne kadar kaybettiğim
kişilik olarak dersen dedemdir.hayatımda çok büyü bir önemi yeri yurdu var idi .birbirimize çok düşkündük ve ayrılmaz ikiliydik.eşya olarak derseniz ise para idi bir makine vardı para kazanma makinesi ineğe ip atardınız ip kopmadan alırsanız ineği para verirdi hep fazlasını istedim ve tüm paramı kaybettim
bugüne kadarki kaybettiğim en değerli şey annemdir hiç bir şey anne acısı kadar olamaz.