sevdiklerim kişiyi veya sevgilimi kısıtlamam. çünkü o nasıl davranması gerektiğini bilir zaten. her şeyden önce karşımdaki insana güvenirim yani o bana bu güveni vermişse eğer ondan süphe etmem. onu kısıtlanmış olmak bana birşey sağlamaz aksine karşımdaki insanı sıkar ve bunaltmıl olurum. asıl ozaman onu değiştirmeye çalışıyormuş hissine kapılırım. buda beni rahatsız eder . sevdiğim insanın çevresi arkadaşlarıyla görüşebilir kendime ait özel hayatı olabilir. beni ihmal etmediği benimle ilgilendiği sürece bunda bir problem görmüyorum. eğer kıskanmamı gerektiren bir durum yoksa ortada kıskanmam .
hayır hiçbirşekilde sevgılımı kısıtlamam oda benı kısıtlamasın gereksız bır kısıtlama çunku onu yapma bunu yapma ora gıtme haber ver sureklı soru sor falan fılan bana yapılmasını ıstemedıgım bırşeyı karşımdakınede yapmam çok saçma çunku
sevgilimi kısıtlamak yerine ona benim ne konuda nelere üzğleceğimi, nelerden rahatsız olacağımı anlatmayı deniyorum. tabi bu anlatış da karşıma oturtup ben bu bu bu hareketten rahatsız olurum demek değil, zaten insanlar birbirini keşfettikçe kimin neye ne tepki vereceğini, ne hissedeceğini bilirler. kısıtlamak gereksiz ve yersiz bir eylemdir. yanlış yapma eğilimi olan bir insan sizden gizleyerek de olsa o yanlışı her halükarda yapıcaktır. bir öğretmenim bu konuda demişti ki "ben kız arkadaşımı hiç kısmadım tam tersi hiç karışmadım ve onun bana yanlış yapıp yapmayacağını izledim. kısıtlamak karşınızdaki insana kopya vermektir, eğer kısarsanız o zaten yapamayacak önemli olan böyle bir zorunluluk altında kalmadan size sadık kalması. kısıtlayıp sadık olduğunu sanmak kuşu kafese koyup uçmuyo diye sevinmek gibidir. kuşun gerçekten sizinle olmak isteyip istemediğini ancak kafes yokken anlarsınız." zaten bu yönde olan görüşlerim daha bir anlam kazandı o konuşmadan sonra. yalnız kısıtlamamakla umursamamak farklı şeylerdir ve zaman zaman birbirine karışabilir. herkes ilişkisinde bir nebze kıskanılmak bir nebze sahiplenilmek ister. fakat kıskanmak sahiplenmek ve kısıtlamak aynı şeyler değildir. örneğin; erkek ya da kız arkadaşınıza yanlış gözle bakan hemcinslerinize karşı öfke duymak son derece insani ve normal bir durumdur. fakat sevgilinize biri yanlış gözle bakar diye onun dışarı çıkmasını istememek biri bişey dediğinde o kişiye değil de sevgilinize kızmak kısıtlamak ve psikolojik şiddettir. en iyisi kısıtlamanıza gerek bile duymayacağınız kadar güveneceğiniz bir insanla olmak ve "ben bu durumdan rahatsız olurum" demenize meydan bile vermeden o insanın o durumdan uzak durması. hepimize sağlıklı ve huzurlu ilişkiler diliyorum.
fazla kısıtlamam ama yeri ve zamanı gekdimi kısıtlamasını bileceksin ucunu bos birakmıya ..caksın