bir insana ilişkin "zor" sıfatının kullanılması, bana genelde o kişinin dengesiz olduğunun kibarca ifadesi gibi gelir. kişisel yaklaşımım zor insanlardan ve onlarla bir şekilde iletişim kurmaktan kaçınmak yönündedir. bu durum beni çok yorar çünkü. böyle insanların hayatımda olmalarını zaten istemem. kontrolüm dışında zor insan olan biri hayatımdaysa, olabildiğince mesafeli davranarak kendimi korumaya çalışırım. bu gibi insanları herhangi bir şeye ikna etmeye çalışmayı ise aklımın ucundan bile geçirmem; bunun boşa kürek çekmek olduğunu düşünüyorum. ancak yine de bir şekilde mutlaka iletişim kurmam gerekiyorsa, ağızlarından her çıkanı onaylayarak, asla olumsuz veya daha fazla iletişime yol açacak sözler sarf etmeden, en kısa sürede kendi bildiğimi yapmak yönünde bir davranış sergilerim diye düşünüyorum.
mutlaka ikna etmem gerekiyorsa önce güzellikle denerim eğer hala ikna olmuyorsa tehdit unsurları da kullanabilirim eğer benim için çok gerekli bir mesele ise onun ikna olması...
yani bir iyilik ortaya çıkacaksa ikna etmek için tehdit bile ederim ama elbette bu kendi çıkarlarım için insanlara tehdit edeceğim anlamına gelmez eğer gerçekten yararlı bir durum değilse sadece kendi çıkarım uğruna kimsenin kafasını karıştırmaya çalışmam.
zor insanlar vardır fakat zormuş gibi görünüp kolay olan insanlarda vardır zor insanın ilk önce hoşlandığı şeyleri yapmak lazım ona yardım etmek gibi şeyler bu onun hoşuna gidicek ve hep yanında olucak bir de saygılı olmak lazım tabi bu en önemlisi.
imkansız diye bişey yoktur zor vardır. ne demişler zoru başarırım imkansız zaman alır. şimdi ben buraya çıktım ama bi sorun bakalım niye çıktım nasıl çıktım. son düzlüğe girerken sahbatur birinci gülbatur sondan geliyo sahbatur birinci gülbatur geliyo sahbatur birinci gülbatur geliyo ve onuncu yıl gazi koşusunu süleyman atliyla gülbatur aliyo gülbatur aliyo.