hafızamızı kuvvetlendirir,
geleceğimize yön verir,
unutmamızı engeller,
gelecem nesiller okuyunca bilgi sahibi olurlar.
ben 1 aralık da günlük tutmaya başladım fakat 15 gün sürdü bu günlük kendime yeni sayfa acmıştım tüm mutlu günlerimi yazdım ve yanımda olan gitti şuan yok 16. onun gidişini aglaya aglaya kagıda döktüm ve her actıgımda üzülüyorum insan bi kötü oluyor yani günlügün yararı yok diyebilirim
günlük tutmanın hem yararı hem zararı vardır aslında. duygusunu dışarıya vuramayan içine atan insanlar duygularını kağıda döküyor bu çok güzel birşey mesela, ama onları okudukça üzülüyorlar.
günlük tutmanın yararı değil zararı olur insana. tamam hergün duygu ve düşüncelerini kalem ve kağıtla paylaşmak bir tür deşarj yöntemi olabilir mesela. kendini ifade yeteneğin gelişirken kafan boşalır, biriyle dertleşmiş kadar kendini iyi hissedersin. fakat hergün el bebek gül bebek yaşamıyoruz bu hayatı. istenmeyen üzücü olaylar da sık sık geliyor başımıza onları anlatmak yeniden yaşamış kadar sizlatır tecrübe ile sabit. bir de genelde kimseye anlatamadığımız şeyleri anlatırız. tutar biri okur evden sağdan soldan hem hayal dünyamızın içine eder hem anıların. benim öyle olmuştu. çocuksu duygularla yaşadığım hisleri bir defterle paylaşırdım. önce annem kızdı bağırdı sonra günlükte adı geçen karakterlerden birinin dalga konusu olmuştum.
anilarinizi unutmadan sürekli hazırlayabilirsiniz belki bu yanı güzel olabilir.
anilarinizi unutmadan sürekli hazırlayabilirsiniz belki bu yanı güzel olabilir.