bu devirde yalnizken tanimadigimiz birine kapi acmakda zor.insanin haklina her sey geliyor kim olduguma bakarim tanidigim biriyse acarim degilse acmam.
ben çok korkarım öyle durumlarda direk sessizce kapının yanına gidip eğer delik varsa ordan bakarım kim olduğuna delik yoksa da dinlerim. eğer tanıdığım bir insansa ve o insan güvenilir biriyse tabiki kapıyı açarım ama baktım tanımadığım biriyse, ya da sesinden kim olduğunu falan anlayamazsam hiç sesimi çıkarmadan gitmesini beklerim. gitmemekte ısrar ederse o zaman polisi ararım gelip onu tutsunlar. sonuçta gece yarısı bir insanın kapısında dikilmek ne derece doğru olur ki,
yani kim olduğuna bağlı önce delikten bakarım eğer tanıdığım biri ise, kapıyı açardım ancak tanımadığım biri ise çekinebilirdim. özellikle gece vakti neden çaldığını merak ederdim ama gece olduğu için açmaz ve tedirgin olurdum. eğer gündüz olsaydı daha güvenle açabilirim belki ama yine de insan tanımadığı kişilere güvenemiyor. çünkü neler duyuyoruz neler okuyoruz ve görüyoruz biliyorsunuz herşey le karşılaşabiliriz aslında temkinli olmak lazım kapıyı kimseye açmamak lazımözellikle tanımadığınız insanlara.
kim o diye sorduktan sonra açardım tabiki neden açmayayım.
gece biri kapıyı çaldığında evde tek isim öncelikle dinlerim konuşmalarını sonra kim o derim eğer ses tanıdık ise açarım tanımadık değil ise bir saniye içeriden eşimi çağırıyorum diyerekten bir senaryo yazarım ve gitmelerini sağlarım eğer gitmezler ısrarla çalarlar ise bir tanıdığım komşumu akraba mı eşime dostuma ararım yardım isterim
kim olduğuna bakar öyle açarım yoksa açmam yani. ne diye açayım. zaten çoğu zaman fatura için çalıyorlar gündüz açarım. gece açmam yani.
birinci katta oturuyorum. her gün kapım çalınıyor. dış kapıyı açtırmak için. genelde elektrik doğalgaz bakmak için geldiklerinde açıyorum. üst kat için gece biri bastı böyle. ben açmadım. açmam da. neler neler duyuyoruz. ne gerek var. nasıl girerse girsin artık o kadarı benim problemim değil. insanlara böyle böyle güvenimizi kaybettik işte.
açarım belki tek kaldım ve açarım kim olursa artık.
gece kapı çaldıysa önce bir dürbünden bakarım. tanımadığım birisiyle tabiki de kapıyı açmam
tabii tanıdıgım biriyse açarım ama duruma göre bakarım şekline şemaline yani
kapı deliğinden kim olduğuna baktıktan sonra gece yarısı o kapıyı açmam için ya birinci dereceden akrabam olması gerekir ya da çok güvendiğim samimi bir dostum olmalı yoksa katiyen açmam o kapıyı.
geceye bir kapıyı çaldığında önce balkondan aşağıya bakıyorum kim çalmış olabilir diye. zaten genelde serseriler zile basıp kaçıyor ya da çocuklar yapıyor aynı şeyi. ama gece yapınca genel olarak büyük adamlar ya da genç çocuklar basıp kaçıyorlar. bu yüzden kapıyı hemen açmıyorum tabii ki. balkondan bakıyorum tanıdığımız birisi kapıyı tabii ki de açıyoruz. tanımadığımız biriyse kim olduğunu soruyoruz, kime geldiğini soruyoruz, saçma sapan cevaplar veriyorsa onlar güvenmiyor güvenmiyoruz ve otomatiğe basmadan içeri geçiyoruz.
kim olduğuna baktıktan sonra açardım kapıyı