ben hiçbir insanın samimiyetine inanmam zamanla belki
ben hiçbir insanın samimiyetine inanmam zamanla belki
ben hiçbir insanın samimiyetine inanmam zamanla belki
benim yanımda olduğu gibi kalırsa. kendi olduğu zaman ben bu insanın samimiyetine inanırım yanıma gelip başkası gibi davranıyorsa bu samimiyete inanmam. kendi fikirlerini açıkça söyleyebilecek, dışlanma korkusu ile hareket etmeyecek çünkü hareket ederse bir başkası olur ve bu durum samimiyetlikten çıkar.
bir şey istediğinde yapıyorsa o insan çok iyi bir insandır fakat söz dinlemiyorsa o insanı at çöpe gitsin diyebilirim mesela soğuk davranıyorsa o kişi samimiyetsizdir.
samimiyeti anlamak için özellikle bir şey yapmasına gerek yok bence. siz onu anlarsınız bir şekilde bu bir his meselesidir kalpten gelmesi gerekir. öncelikle yeni bir ortama girdim bir çok yeni insanla tanıştım son zamanlarda. aralarından bir tanesi beni öyle sevdi bana öyle iyi davranıyor ki size anlatamam fakat bana hiç bir şekilde samimi gelmiyor bu gidişle ne yapsa da samimi geleceğine inanmıyorum. bir başka insan da neredeyse hiç muhabbetimiz yok diyebilirim size sadece bir kaç cümle bir selamlama o kadar. ama o insan da bana çok samimi geliyor. ikisi içinde böyle düşünmemi gerektirecek hiç bir sebep yok fakat dediğim gibi bu bir his, kalpten gelen bir şey.
yaptığı iyiliğe yada fedakarlığa karşı birşey istemiyorsa samimiyetine inanırım belli bir süre sonra zaten kendisini belli ediyor
güler yüzlü olursa
samimi cümleler kurarsa
gözlerinin içine bakıyorsa
sevecen hareketleri varsa