insanın hayatta illa bir sevgilisi olacak diye bir kural ya da kaide yoktur. insanlar alıştıkları veya yaşadıkları hayat içerisin de kalıplara o kadar alışmışlar ki farklı bir şeyle karşılaştıkları zaman verecekleri tepki de en az onlar kadar farklı olabiliyor. yani bazı durumları şaşkınlıkla karşılayabiliyor insanlar.insan belki doğası gereği yanında eşi olan ve üreyen bir varlıktır mesela biz genelde öyle görürüz çevremizde insanlar evlenirler çocuk sahibi olurlar onları büyütürler bir şekilde yaşarlar ve sonunda da ölürler. yani biz hep bu portreyi görüyoruz hep bunu gördüğümüz için de gözümüz de canlanan resim hep aynı oluyor. oysa ki insan tek başına bir varlık kendi başına bir birey ve kendi başına özlük duygusu olan kişi. genellikle insan tek başına kaldığı zaman insanlar ona belki daha ayrıcalıklı bakabiliyor. yani kendi kalıplarına sokmaya çalışıyorlar karşılarında ki insanı da. oysaki insan tek bir birşeydir yani isterse ihtiyaç duyduğu zaman veya farklı koşullar da kendine eş bulabilir veya bunu istemeyede bilir bundan doğal birşey olamaz. ancak biz çevremizde hep eşi olan insanlar gördüğümüz için ve hep bu karsden baktığımız için belki diğer insanları da bu kare de görmek gibi bir duruma kapılıyoruz. insan illa biriyle bir el olmak durumunda da değildir ya da belki buna hazır değildir. belki de istemiyordur bunun bir çok sebebi olabilir. yani insana illa kendine bir eş yaratmak durumun da olmamalıdır hayat sadece bundan ibaret de olmamalıdır. bu bakımdan bence birinin sevgilisi veya eli olup olmamasının benim için bir önemi yoktur. insan nasıl yaşamak isterse o şekilde yaşar ve hayatını sürdürür herkes kendinden sorumludur ve kendi istediklerini yapmakta özgürdür. bu yüzden de kimsenin kimseyi yadırgamaması gerektiğini düşünüyorum ama toplumun da unda yardımcı olması lazım. çünkü toplum hep bir kalıbın içine sokmaya çalışır sizi.