genellikle bir söz söylemeden önce düşünüp ondan sonra söylemeyi tercih ediyorum.söyleyeceğim sözlerin karşındaki kişiyi incitmesini istemediğim için konuşacağım sözlere dikkat etmeye çalışıyorum. ama genellikle değer verdiğim kişilere karşı bu konuda çok daha hassas davranıyorum. ancak şöyle de bir kötü bir özelliğim var ki eğer bir konuda çok sinirlendi isem eğer ve karşımdaki kişi sabrımı çok fazla zorlamışsa o zaman genelde ağzından çıkan sözleri maalesef kulağım duymuyor.böyle zamanlarda karşındaki kişi de beni çok fazla kırdığı için ben de konuştum sözleri tartmadan kullanıyorum. o kişinin o anda kırılıp kırılmıyacağını düşünmeden hareket edebiliyorum. sonrasında bazı zamanlarda söylediğim sözlerden pişmanlık duyabiliyorum ancak iş işten çoktan geçmiş olur.maalesef söylenen sözlerin geri dönüşü olmuyor çoğu zaman.ama o lafları diyen kişi gerçekten hak ettin sen de beni o duruma getirdiği için en ufak bir pişmanlık belirtisi bile göstermiyorsa ben de söylediğim hiçbir sözden pişmanlık duymam ve her sözümün arkasında dururum.o yüzden düşünmeden konuşma durumu ben de çoğu zaman kişiye ve duruma göre değişiklik gösteren bir durum olabiliyor. ama normal bir ruh hali içerisinde isen eğer ve karşımda da gerçekten sevdiğim değer verdiğim bir insan var ise kesinlikle bir söz söylemeden önce sonuçlarını önceden düşünüyor ve geri dönüşü olmayan sözler söylemekten kaçınırım. çünkü her düşündüğümüzü söylemek bana göre kesinlikle açık sözlülük değil patavatsızlık oluyor. ben de hiçbir zaman patavatsız bir insan olmadım. aman düşüncelerim içinde kalmasın diyerek karşımdaki kişileri incitecek kadar acımasız bir insan olamıyorum hiçbir zaman. bence hepimizin de yapması gereken şey budur. çünkü gerçekten değer verdiğimiz insanlara sözlerimizle üzdüğümüz zaman bunu telafi etmek gerçekten çok zor oluyor. dil yarası denen bir şey var ve gerçekten bana göre en zor kapanan yaraardan biridir. o yüzden de her zaman böyle konularda çok dikkatli olmalı ve akıl süzgecinden geçirerek konuşmaya özen göstermeliyiz.
genellikle düşünmem. birisine akıl vermem gerekirse ya da bi hatasıyla ilgili konu varsa asla düşünmeden ağzımdan laf çıkmaz. her zamanda en doğru nasıl ifade edebilirim diye düşünüyorum derim o düşünmeler uzarsa.
bazen bir şey söylemeden önce düşünürüm fakat bazende aklıma ne gelirse dökerim ortaya .
karşımdaki kişinin tavrına göre dikkatli olmaya çalışırım. söylediğim sözden alınabilir veya aramız bozulabilir, dikkatlice saygı çerçevesi içinde düşünürüm öyle iletirim sözümü. yani lap diye söylemem aklımdan geçiririm uygunmu değil mi diye.