sabah kalkıp izlediğim çizgi filmler özlüyorum. arkadaşlarımla akşama kadar oynadığım futbolu özlüyorum.
cocuklugumda en cok oyunlarlar oynama vakıtsız zamansız hep oynadık ne yuzeldı dert yok tasa sıkıntı yok cocukluk bambaşka bışeymış gerçekten en cok özledıgım cocuklugum herkez senı çocuksun dıye sever şimdıkı cocuk lar da bıran önce buyumek isterler bılmezlerki büyüdüklerınde der tasa acı yaşanacak bılmezlerki zorluklarla baş edılecek tabi bu her cocuk için gecerlı degıl kimisı doguştan zengın olur herşey yolunda gıder herşey ayagının altında olur istegını alır istedıgı yere gider istedıgını yapar ama bazıları doguştan yokluk içinde dogar hıc bişey istedıgı gibi olmaz hiç bişey alamaz gezemez tozamaz çünkü durumları olmaz bişy almaya gezmeye tozmaya illakı herşeyın başında para gelıyo malesef ki sadece karın tokluguna ugraşan bı ailedır kimisı zengınlık şan şöhret paralı keşke herkes eşit olabilse yoksulluk hiç olmasa mesela cokta zengınlık olmasa orta hallı ılda herkez hayat ne kadar guzel olurdu kimse ac kalmaz kimse kimseye muhtaç olmadan yaşasa cok guzel olurdu oyuzden cocuk kalmayı cocuklumu özledım acıkcası
çocukluğumda en çok ailemle geçirdiğim o güzel anıları özlüyorum. kardeşlerimle korkmadan oynadığımız oyunlarımızı özlüyorum. annemin bize bağırıp hadi gelin yemeğe demesini özlüyorum. ekmeğimize salça veye reçel sürerek gezdiğimiz o günleri özlüyorum. hayvanlara bakmayı özlüyorum. kardeşlerimle mutlu olduğumuz o güzel kareleri, kalabalık sofraları özlüyorum. çamurdan eşyalar yapardık. güzel güzel oynardık, ip atlardık, saklambaç, yerden yüksek, yedi tuğla oynardık. hepsini çok özlüyorum. şimdi böyle bir ortamımız yok keşke de olsaydı. sobanın etrafında oturup güldüğümüzü babamın bize anılarını anlattığı zamanları özlüyorum. ne güzeldi o günler.
özlediğim kadar özlemediğim de var ama en çok özlediğim gelecekte ne olacak hiç düşünmemek ve mahallede her şeyi oynamak arkadaşlarla hep çocukca eğlenme hevesi
çocukluğumdan en çok özgürce oynadığımı ve yanımda annemin babamın olması ve bütün aile kardeşler abiler ablalar bir arada olup beraber vakit geçirmek beraber yemek yemek beraber kahvaltı yapmak yani kısacası çocukluğumun bütün anılarını özlemişim özellikle çok özlediğim kısımda annem ve babam annem ve babam şu anda hayatta değiller ve gerçekten şu an çocukluğuma gidip annemi babamı görmek için nelerimi feda etmezdim o kadar özledim ki insan kaç yaşında olursa olsun hep anne ve baba hasretini çeker ben de çocukluğuma en çok annemle ve babamla geçirdiğim zamanı mı özledim.