gurbete gittiğimizde en çok aile özleniyor. sürekli birlikte olduğun insanlardan uzak olmak çok kötü oluyor. daha sonra yıllarca yaşadığı evi özlüyor insan odasını . en önemlisi annesi ve yemeklerini çok özlüyor . ben ilk gurbete gittiğimde acıkmış ve dışarıdan yemek söylemiştim ve söylediğim o ilk yemeği de sırf açlıktan yedim o zaman anlıyor insan alıştığı yörenin yemeklerinin değerini. kısacası her şeyi özlüyor insan bir laf vardır taşı toprağı altın memleketimin diye . taşını toprağını bile özlüyorsun.
şu anda gurbetteyim ve en çok anneni babanı kardeşlerimi evimi arkadaşlarımla özlüyorum
yani sonuçta evliyim evli olan insanda her zaman gurbettedir benim düşüncem. sonuçta annenden, babandan, kardeşlerinden, sevdiklerinden ayrılıyorsun. ben izmirliyim ama kuşadası'na gelin gittim. şu anki kendim kuşadası'nda yaşıyorum. mesela özlediğim sadece annem, babam, kardeşlerim, sevdiklerim, bekarlığın yani bekarken hayatımı çok güzel yaşıyor biliyordum ama evlendikten sonra kısıtlanıyor insan bu sadece bende olan bir şey de değil ,herkes de olan bir şey. yani özlediğim sadece bunlar var ama eşim eğer kötü bir insan olsaydı ve bekarligima geri dönebilirim ama çok şükür ki benim eşim on numara bir insan, çok iyi kalbi temiz bir insan gene de evlendiğimi de çok mutluyum ama insan işte ailesini özlüyor. hele bir de kız evladıysan gerçekten de daha çok özlüyor. yani özledim bir bunlar var.. başka da zaten kimseyi özlememem ben.
gurbette yaşamak zorunda isek en çok annemizi, babamızı, eğer evli isek eşimizi,çocuk varsa çocuklarımızı .akrabalarımızı .arkadaşlarımızı,hatta mahallemizi bile çok özleriz ben zaman gurbette yaşamak zorunda kaldım iş gereği bu yazdıklarımı özlerdim.