çocukluk zamanlarımdan kalan en çok özlediğim şey "arkadaşlık". o kadar doğal, o kadar samimi ve içten arkadaşlıklarımız vardı ki... her şeyimizi paylaşırdık, sürekli birlikte bir şeyler yapardık. okula beraber yürüyerek gider gelirdik. okul çıkışlarında bakkaldan süt ve fındıklı bisküvi alıp yerdik. kim daha çok probis tüketecek diye yarışmalar yapardık. mahalle futbol maçlarımız olurdu. herkes kendi yaş aralığındakilerle takılır ama aynı zamanda herkes birbirine yeri gelince ağabeylik yeri gelince kardeşlik yapardı. çok ama çok özel ve güzel günlerdi... özlüyorum :(
bende kucuklugumu cok ozluyorum bir kere okula gidiyordum odevleri yaplmiyordum hocada bisey demiyordu bu sefer bize 500 tane toplama islemibyapin dedi bende yapmadim 50 tane toplama islemi yaptim okula gittim odev kontrolu basladi ve bende yapmadim odevlere bakiyorv simdi sira bana gelince ben 50 tane toplama islemi yaptim dedim ve gecti 10 arkadas daga yapmamisti okul muduru geldi ve bizi siraya dizince artik basladi yuzukle kafamiza artik yine ortaokula gecince arti buyuduk artik dersimiz bedendi yagmurlu hava buzde derse gec gireŕk oturduk arka siradan renklendirici sekerler yiyince bakti buze siz ne yiyiyorsunuz bakti agzimiza bisey yedigimizi anladi artik bir tane para bandi aldi bizi birbirimiye yapistirip bandladi ve bastan sona kadar arkaslar yardim ettiler ayirdi bizi.
çocukluğumda en çok evin önünde futbol misket saklambaç kovalamaca yakartop bu tür oyunları oynamayı özledim. ayrıca yaralarımız sadece dizimizdeki yaralarımızı.müstakil evde yaşıyorduk banyodan çıktıktan sonra direk sobanın yanına kuruluyorduk orada uyumayı özledim. saf ve temiz duygularımızı özledim.rahatça ağlayabildim günleri özledim çünkü yaş ilerledikçe artık ağladığını kimse bilmesin kimse görmesin istiyorsun. çocukken yediğim lolipopları cipsleri içtiğim gazozları özledim. keşke hep çocuk kalsaydık keşke hep aynı yaşlarda kalsaydık keşkeler o kadar çok ki sadece şu çocukluğumu geri vermek isteseler bir saniye bile tereddüt etmem. herşey çocukken güzeldi şimdi ise o kadar çok dert var ki çocukken hiçbirini takmıyorduk sadece oynadığın futbola miskete saklambaça gönül veriyordun kırılan oyuncaklarını ağlıyordun.
çocukluk zamanımdan en çok arkadaşlarımla dısarıda oyun oynamayı çok özledim.
benim çocukluğumda özlediğim tek şey sıcak gülümsemelerdi
çocukluk zamanınıdan kalan çok şey var ama benim özlediğim şeyler az ilk ayran kolilerini alıp içine taş koyardım dayıma götürüp her akşam 25krş alırdım o günelri cok özledim sonra bizim bitane küçük kürek vardı onu aldım bide topraklık bi alan vardı orayı 3 günde 1metre kazdım tuzak yaptım halı koydum küçük gelen düşsün diye sonra abilerim çukuru gördü bozdular elimde küçuk topum vardı yere vurdular çatıya kaçtı ama ben cok gülerdim.yani abimleri o zaman çok seviuodum. sonra arkadaşlarımla hurda bir araba vardı mahallede onu sürmeye calışıyoduk.kaykay yapıp yokuş aşşağı yoldan kayıyoduk hatta bi kere ordan kayarken araba çarpıcaktı 10cm kaldı aramızda korkudan altıma etmişim eve koşa koşa gittim bazı sevmediğim ispiyoncu arkadaşlarım vardı onlar gelip bizim eve söylediler bende korkudan bidaha dışarı çıkamam diye söyliyemedim sonra arkadaşlarımla ev yapardık kardan adamlar yapardık ben sabah 8 den akşam 11 e kadar dışardaydım hep yani kısacası benim cocukluğum mahallede gecti ondan sonra 9yaşımda annem karne hediyesi tablet aldı tablet aldıktan 1yıl sonra haytım değişti evden dahada çikmdadım yeni mahllemizde cok arkadaşım vardı hepsi taşındı bende artık sokağa çıkmaz oldum yani kısacası 9-10 yasımdan sonra hayatım değişti.
yeşil renkte bir bisikletim vardı. az düşmedim üstünden. az arıza yapmadı. çok uğraştırdı ama uğraşmasınıda en sevdiğim işlerdendi. zaman geçtikçe boyum uzadıkça binemez oldum ve küflenmeye maruz kaldı. keşke ona ömür boyu binebilme fırsatım olsaydı tüm anılarını üzerine taşıyan bir bisiklet çok güzel bir hatıra defteri olabilirdi bana.
çocukluk döneminde özlediğim şeyler saymakla bitmez çocukluğumun masumluğu kaygısızlığı koşulsuz sevgisi karşılıksız çıkarsız merhameti saflığı temizliği çok özledim çocukken bu olduğumuz yere kar yağardı karda oynardık arkadaşlarla sabahtan başlar akşama kadar karda oynardık ne bir hastalık ne bir üşümem ne 1 gram ne bir telaş hiçbir şey yoktu okula giderdik okulda bir sürü arkadaşlarımız olurdu tek derdimiz ödev karnımız acıkınca ne yiyelim derdiydi keşke o kadar masum ve çocuk kalabilseydik büyüdük ve kirlendi dünya ihanet gözyaşı gam keder fesatlık hırs hepz büyüklerin işi keşke dünyayı çocuklar yönetsee yaşayıp küçük alabilsek ama maalesef biz büyüyoruz ve hayatın gerçekleriyle yüzleş yiyoruz
aslında hemen her şeyi özledim diyebilirim eskiden gecekondunun bodrum katında yasardik yanda bahcemiz vardı orda da meyve ağaçları en üst katta dedemler otururdu tüm torunları için salıncak kurmuştu evine.. o sokaktaki düğünleri kina gecelerini 10 krşa aldigimiz meybuzları bayramda kapı kapı dolasip seker toplamayi bahcede hali yikamayi ramazanda ailece sahura kalkmayi arkadaslarimla sabahtan aksama kadar sokakta oyunlar oynamayi o zamanlar giyeceklerini filmlerini müziklerini her seyini cok özledim
vallahi çocukluğumda en çok özledim şeylerden bir tanesi de size şunu söylemek isterim. bizim mahallemizde o zamanlar bu kadar inşaat sektörü yoktu sonra sorun olmaya başladı. ama nasıl biz mutlu olurduk bizim en çok mutlu olduğum şey söyledi küçükken 5-6 yaşlarındayken biz bütün arkadaşlarınızı ve kendi ağabeyin olmak üzere toprak hazırlık bu toprakları kazarak evler yapardık yuvalar yapardık. öyle toprağı kazıp mermer döşeli bir yerlerden mermer kırıntıları bularak üst üste koymaya başladık biz böyle yapardık. ev ve sonra sonra su dökecek üstüne kendi arkadaşlarımızla birlikte top oynardık. küçükken hep annem bizi derdi ben küçükken zamanınızı çok iyi değerlendirin, büyüyünce özleyeceksiniz bu yıllarınızı gerçekten şu an büyüdüm de özlüyorum o yolları mı mesela ağaç dallarından kırarak 5 6 7 kişilik bir grupta hepimiz evimize biz olarak counter oynadık hepimiz yani farklı farklı yerlerde olarak de alırdık ve sonra ise silahlar birimize kendini ağzımızdan vurarak öldün çık gibi oynardık, yani zilleri bozuk aşağıda küçükken bugün bütün aktif söyle bize küçükken yapmışızdır. şimdi bu şeyleri hiçbir şey kalmadı artık yani özlenen durumlardan bir tanesi diyebilirim. insan ne kadar da olsa küçüklük yılların üzüyor çünkü en iyi zamanlar küçükken oldu şimdi bizim o toprak kazma özelliğini hepsi ev oldu yani, yine başımda bile olan arazi bile artık ev olmaya başladı yani her taraf kentselleşmeye başladı. bir de biz beş taş oynardık misket oynardık hepimizin elinde misketler vardı tek bir düzine hane dizerek belirli bir mesafeden onlar vurmaya çalışırdık. yani şimdi bu şekilde geçti güzel şeyler öğrendik güzel şeyler kazandık şimdiki nesil tamam önemli değil yani 5 yaş 6 yaşındaki çocuklarda bir de artık ellerine tabletler telefonlar var. bilgisayarlar almaya başladı ben tamamen yanlış buluyorum. yani en son nesil galiba bizmişiz bizden sonrakiler de ben artık hiçbir şey göremiyorum.
sabah erkenden kalkıp yeni bölümü verilen çizgi dizimi izlemek kahvaltımı yaptıktan sonra dışarı çıkıp akşama kadar arkadaşlarım ile birlikte çeşitli oyunlar oynamak akşam eve gidip yemeğini yedikten sonra uyumak ve bunu her gün tekrar etmek
çocukluk zamanımda babamla geçirdiğimiz güzel günleri özledim. bir de çamurdan oyuncaklar yapıp kardeşlerimle oynadığım zamanlarımı özledim. çocukluğun her şeyi çok güzeldi belki de şimdi hayat zorlaştığı için sürekli çocukluğu özlüyoruz.
çocukluk hayatım da en çok özlediğim şey akşamları arkadaşlarımla oynadığım oyunlar eğlendiğim günleri en çok özlüyorum çünkü çocukken keyfini hiç bıkmadan çıkartabiliyorsunuz.saklanbaç oynamayı ben çok severdim bide akşam vakti oynandımı baya zevkli ve eğlenceli oluyordu o zamanlar gece dışarı çıksak bile eğlenmeden duramıyorduk şimdi öylemi.dışarı çıkmaya korkar olduk geceleri eskisi gibi güvenli deil herhan birşey olur diye insanlarımız geceleri dışarlarda dolaşmıyor.
sokaklarda oynamayı, arkadaşlık toplanmalarini,çizgi filmleri
büyümek hayattan usanmak değil de ne?. çocukluk bir daha gelmeyecek en güzel günlerin çağı, devasa gözümüzde büyüttüğümüz çocukluk kahramanların o köşeye sıkıştığımız zamanlar olaylara yetişmesini özledim, yoldan geçecek hoşlandığımız kızın karşısına kestirmeden önüne çıkarak yeri geldiğinde korkutup yeri geldiğinde şaşkınlık içinde bırakacak planlar hazırlamayı bile özledim, gece oturup yukarıda ki yıldızlara bakarak içimizde ki birbirimizden sakladıklarımız ne varsa söylemeye nereden başlasam dediğimiz zamanları özledim, radyolardan şarkı dinlemeyi maç dinlemeyi özledim.özlenen o kadar çok sey var ki bu özlediğim yazılar sürümünü vereceğim kitabımdan ait, zamanın değerini iyi bilin çünkü hiç bir şey geri gelmiyor ki.
çocukluk zamanımdan hiçbişey kalmadı, büyümeseydik hep çocuk olarak kalsaydık ve şu büyümeyi neden bu kadar çok istemişiz neden bu kadar büyümek için heves atmışız anlamış değilim.hayatımda en büyük yanıldığım nokta da bu oldu, büyüyünce herşeyin daha da iyi olacağına inanıyorum olmamdı.çocukluğumu mumla arıyorum çocukken annem de babam da benimle çocuk oluyordu bunu çok özledim, bir daha böyle bir şey geri gelmedi hayatıma ve utandım büyüdüğümü aynadaki gördüğüm zaman.çocukken sabahtan akşama kadar oyunlar oynadığım zamanları özledim, meyve bahçelerine daldığımız zamanları özledim, okuldan gelip çantaya köşeye attığım zamanları özledim, ter içinde kaldığım mahalle maçlarını özledim, dertsiz tasasız dünyadan hiç bir haberi olmayan zamanları özledim, muzir yaptığım eşek şakalarını özledim, aile olarak oturduğumuz kahvaltı sabahlarını özledim ve bir daha öyle sabahlar olmadı, bir iki liranın bizim için çok büyük paralar olduğu zamanları özledim, çocukken harçlık için kapı kapı gezdiğim bayram sabahlarını özledim, çocukluk zamanında şıpsevdiliği özledim, bir kız için kavga ettiğimiz zamanları özledim, yüzümde hayatın acılarımın resmi olarak tebessüm çizmediği ve kahkahalara boğuldum zamanları özledim.
herşey küçükken güzeldi küçükken dayım ailedeki herkez beni severlerdi küçükken en çok özlediğim şey bana gösterilen sevgi idi küçükken misket oynarsık ilk okul ortamnıda özledim eskiler eskiden güzeldi şimdi zaman ilerledi telefonlar tabletler çıktı düzgün sokağa çıman kimseler yok eskiden herşey yolunda idi ve güzeldi
dokuz taş oynamayı zaten çocukluğumda çok sıradandı pek özlemedim