pişman olduğum en büyük şey hak etmeyen insanlara gereğinden fazla değer verip kendimden bile fedakarlık yapmaktır sanırım. insanlar verdiğin değeri hak etmiyorsa daha fazla uzatmadan ondan uzaklaşacaksın aslında. yoksa sen de harap oluyorsun. önce kendi mutluluğunu önemsemen gerek. herkesi memnun edemezsin zaten. hayatımda pişman olduğum ikinci şey ise insanlara fazla güvenmek. bir insana sırrını verdiğinde eğer aran bozulursa onu koz olarak kullanıyor mutlaka. o yüzden her şeyi anlatmamak gerekir. zaten 2 kişinin bildiği de hiçbir zaman sır değildir.
hazir sorusu sorulmusken icimi dokeyim. aslında pisman olmak kadar kotu bir sey yok. eger yapmadiginiz birseyden pisman oluyorsaniz cok daha kotu. yaptiklarinizdan pisman oluyorsaniz o seyi yapmamis halinizi dusunun derim. mesela herkesin olduğu gibi brnimde pismanliklarim var. en büyük pismanliklarimda hep yapmadığım ve yapamadığım seyler için aslinda. hani isterdim ki hayata suan ki aklimla yeniden baslayayim. tabi ki mümkün değil. hayatta bu degil mi zaten yasarken yaptigin seyler dönüp geriye baktiginda sana birseyler kazandiriyor. hayat insani bir kazana atiyor ve karistiriyor. sonra da senin ne tepki verdigine bakıyor. herkes ayni etkileniyor aslinda herkes ayni sinavi oluyor ama herkes farkli tepkiler veriyor. pismanliklar da hayattaki en büyük öğretmenlerimiz oluyor. bu sebeple evet pisman olduğum bircok sey var ama o pismanliklari yasamasaydim. bugun cok daha fazla pisman olacağım şeyler yapabilir ve yaşayabilirdim. pismanliklar benim icin birer öğretmen oldu. beni sekillendirdi e bugünkü ben olmami sağladı.
bir ornek vermem gerekirse ananemi 2002 yazinda kaybettim. bizimle yasiyordu ve onu gercekten cok seviyirdum. ölmeden onceki son gecesi ertesi sabah öleceği asla aklima gelmezdi. her gece onu yatmadan önce öper öyle yatardim ama maalesef ki o gece son gecesi uzaktan bi opucuk gönderdim ve iyi uykular dedim. çok uykum vardi ve yanina gidemedim. o kadar pisman oldum ki sabah ananem gozumunnonunde bir anda kalp krizi geçirip hayatini kaybetti. bir kac ay kendime gelemedim. hep neden gitmedigim icin yanina onu son kez opmesigim için icim içimi yedi durdu. sonra bu konuda artik yapabilecegim hic birşey olmadığını ve bundan sonra boyle bir pişmanlık yasamamak icin adimlarimi buna gore atmak gerektiğini düşündüm ve böyle yasadim. sevdiğime gidip sevdigimi söyledim, beni sevmiyirsa diye umursamadim. her ani herkes icin son gun olsa ne yapardim diye yaşadim. bir hata belki hata bile değil bir pişmanlık beni birçok pismanliktan kurtardi. bu yuzden bir konuda bir kez pisman olmak cok kötü değil aslinda.
üniversite sınavına bir yil daha hazırlanmadan istemedigim bir bolume gitmek. keşke bir sene daha hazirlansaydim adam akıllı diye çok demisimdir kendime
pişman oldugum en büyük şey gerek sız gere insanları kırmak incıtmek tır ama pişman oldugum bişey yok genel olarak
playstation çafem vardi orayı kapatip hirdavatci dukkani actim.isim berbat oldu güzel kazanıyorum cafede 6000 liraya yakın ciro cekiyodum ayda fena değildi sonra mutedil azaldı bende hep böyle olack sanıp kafeyi kapattım hirdavatvdukkaninda 3 5 tane slikon bi kaç kilo çivi satabildim sonra orasida kapattım
bazı dost dediğim insanlara aşırı güvenmek ve suçlu oldukları halde kendini masum gibi göstermeleri
bir keresinde usta sürücü hocamla tartısmıstık o beni çok üzdü