evet insanoğlu nankördür. yani yeri geldiği zaman nankör olabilir demeliyim buna. bu söze katılıyorum biz insanlar hep daha fazlasını bekleriz birşeylerin, hep daha fazlasını isteriz. bazen davranabiliyoruz veya nankörlükte yapabiliyoruz. insan olarak doğamız da var bu tutum malesef evet insan bazen nankörce davranışlar sergileyebiliyorlar.
ne yazık ki çoğunlukla doğruluğu y,ne insanlar tarafından onaylanmış ispatlanmış sözlerden biri. fakat ben yine de genelde demek istiyorum zaten söylenen sözler de genelde olduğunda söyleniyor. insan bu tür doğru olmasını dilemediği sözler karşısında pozitif yönde bir çıkarım yapabilmekten aciz kalıyor.
evet katılıyorum .ne yaparsan yap o insanın istegi bittiği zaman seninlede işi biter. sanki bir kaç saat yada bir kaç gün önce seninle hiç alakası yokmuş gibi.
evet insanoğlu nankördür. insana iyilik, yardım edersin, senin bir yardıma ihtiyacın olduğunda yanında olmaz, görmezden gelir. bir daha ki bir konuda sıkıştığında yeniden kardeşim, dostumla başlar konuşmasına sonra dilinin altındaki baklayı çıkarır, hiç düşünmez bu insan insanın yardıma ihtiyacı olduğunda ben yardımına koşmadım, nasıl bir yüzümle ondan şimdi yardım isteyeceğim diye düşünmez. sanki hiç bir şey yokmuş gibi kendi konusunda yardım ister.
evet katılıyorum nankörler. onlar için her şeyi yapsan da yaranamazsın. onlara iyi davrandığın sürece varsındır. bir kere eleştir, kötü söz söyle bakalım noluyor. hiçbir zaman kabul etmezler kötü sözleri. anca poh pohlayacaksın. yanlışını görüp söyleyince sen kötü oluyorsun. yani demem o ki iyilik yap denize at bu kadar basit aslında tüm mesele.
evet %100 katılıyorum insanoğlu nankör dur kıymet bilmez değer bilmez ve sürekli bunu inkar ederler kendin kendi benliğinden çıkarsın fedakarlık yaparsın iyilik yaparsın değer verirsin ama o kalkıp sana nankörlük eder değer bilmez kıymet bilmez insanlara başka ne söylenir ki iyilikleri unutup geriye dönüp bakmak akıllarına gelmez at gözlüğü takıp sadece önlerine bakarlar bu nankör insanlar kendim bizzat yaşadığım bir olayı anlatmak isterim yeni başlamıştım üniversite hayatım var ve sadece bir kişi benim için değerli ve kıymetli olmuştu o insanla yediğim içtiğim hiç ayrı gitmedi. yeri geldi kendimden vazgeçtim onu düşündüm yeri geldi kendime yapacağım şeyleri ona yaptım kardeşten ayırt etmedim değer verdim kıymet bildim sizin anlayacağınız bir insana yapılmaması gereken ne varsa yaptım ama karşılığında en kötü günümde bana ilk sırtını dönüp giden o oldu geriye dönük neden yaptın bile demedim sormadım sormak istemedim o an nankörlüğün ne anlama geldiğini çok iyi anlamıştım aslında ona değilde kendime kızmıştım keşke yapmasaydım keşke bu kadar değer vermeseydim dedim keşkelerle uyudum büyüdüm o siz siz olun insanlara güvenmeyin sonra böyle nankörlük edip sizi yüzüstü bırakmayı çok iyi bilirler
evet katılıyorum. bi insana istediği kadar iyilik yap en ufak hatanda o yaptığın bütün iyilikleri unutur. hani derler ya 40 yıl sırtında taşı bir gün indir senden kötüsü olmaz diye aynı o hesap eskiler boşuna konuşmamış ne demişlerse doğrudur.