eğitimin temelinde olan birey unutulmadan bir eğitim sistemi tasarlanmalı.
peki bireyi unutmamak ne demek?
bireyi unutmamak bireyin isteklerini, yeteneklerini ve becerilerini unutmamak demektir.
peki bir birey ne ister?
çoğu birey artık zamanının altın değerinde olduğunun farkında bu yüzden kaybedecek bir saniyeleri dahi yok. buna rağmen 12 senelik zorunlu bir eğitim sürecinden geçiyor. peki bu sürecin ne kadarı faydalı?
12 sene boyunca çocuklar bir papağan gibi sürekli aynı şeyleri dinliyor ve söylüyor. 4. sınıfta gördükleri şeyleri 7 ve 9. sınıfta tekrar görüyorlar. peki bu çocuklar aptal mı ki aynı şey 3 defa anlatılıyor? ya da şöyle demeliydim biz aptal mıyız ki çocuklarımızın 2 senesini çalıyoruz.
bireyler bunların farkına vardı ve kendilerince sistemden sıyrılmaya çalışıyorlar ve sistem kurucusu olmayı bekliyorlar. peki şuanki sistem kurucuları? hatanın farkında mı değiller yoksa imkanları mı yok yahut sadece sınava mı odaklandılar?
ben burada sistem kurmakla yükümlü biri değilim ama elbet sistemlerle ilgili bazı fikirlerim var bundan 15,20 yıl sonra söz hakkı sahibi olduğumda köklü bir araştırma ve çalışma içinde temelinde birey olan sağlam bir sistem kurabilirim ama ne yazık ki dediğim gibi kaybedecek 1 dakikamız dahi yok. sadece yapılabilecekler için sesimizi duyan insanlar var ise onlara sesimizi duyurabiliriz.
ezberci eğitimden vazgeçilmeli ve yoruma dayalı olmalıdır
öğrenci sadece sınav ile ölçülmemeli.
bence egitim sistemi türkiyede yanlis meslek liseli ve anadolu luseleri bir tutulmamalı
eğitimin sistemine önem verilmeli insanlara geçmişini nerden geldiğini ögretilmeli
bence en başta eğitim sistemi iyi veya kötü net bir düzene sahip olmalı. yani değişiklik yerine süreklilik olmalıdır.