ben 8 yaşındayken babam beyin kanaması geçirdi ve 6 yaşındaki kardeşimi teselli etmek zorunda kaldım. o gün büyüdüğümü abla olduğumu farkettim.
güvenimi kaybettigim zaman anladım büyüdüğümü
yanımda kalanların artık benim için birşey yapmak adına kılını kıpırdamadıklarının bilincine vardığımda, farkına varmış oldum.ikinci olarak dizlerinde uyutup saçlarımda parmakların dolaşmadığı bir teselli verenim olmadı bir daha çocukluğumda ki gibi.
insanlar hep kötü olaylardan sonra büyüdüğünü hissederler . bende böyle bir olaydan sonra büyüdüğümü farkettim . olayı anlatacak değilim ,herkesi büyütecek olaylar vardır . bu da bende kalsın .