ilk okuldayken araba geçen ana yol kışın sürekli buz tutardı kar toplanırdı orda, bizde ders aralarında koşa koşa giderdik orda kaymaya, birer tane de poşet ya da pet şişe ne varsa elimize geçirdiğimiz onları alıp koşa koşa yola doğru gidip kayardım ne güzeldi. şimdi ise hiç bişey bizi artık mutlu etmeye yetmiyor niye büyüdükçe böyle oluyoruz ben anlamıyorum. eskisi gibi çocuk kalsaydık olmazmıydı karda kayarken mutluyduk başka bir isteğimiz pek yoktu şimdi kaymaya bile yanaşmıyoruz artık çok değiltik.
samsun ilinin bafra ilçesine bağlı kolay beldesin de babaannemi ziyarete gittiğimiz de kışları odun sobası ve sürekli kesilen elektrikler ile hatırlarım.gaz lambası ile oturduğumuz,mısır patlatılan geceler unutulmazlarımdır.soba üstünde kestane de tabi ki.
biz yaz-kış futbol oynayanlardandık yani kısacası futbol sahası kar altında iken bile maç yapardık. kışlar böyle geçerdi.
kuzine vardı bizim. üzerinde su ısınan düğüm falan olurdu. demlenmiş çay olurdu sürekli... kuzineden kek vb. pişerdi. patates közlenirdi...
o kuzinenin yanındaki minderde uyumanın keyfine doyulmazdı...
bodrum'da yaşıyoruz o zaman ama bildiğiniz oğlan çocugu gibiyim altimda etek ordan oraya zipliyoruz. oasis var avm tarzi orta alanin kenarlari su atlayıp hoplarken suya düsmüstum. :/
sabahtan akşama kadar arkadaşlarla oynardık eve girmek zor gelirdi. şimdi ise pencerelerden izlemekle yetiniyorum
kar kağdığında içine gömülürdüm hasta olup olmamak umrumda değildi ama şimdi o heves yok içimde
kar yağdığında temiz olan yerlere yağan karlardan toplayıp içine pekmez karıştırıp yemek..
nasıl büyük bir keyifti o.