1 sınıfta bi kızın adını kına ile elime yakmıştım o zaman bana trajikti şimdi gülerim aklıma geldikçe
kucukken tam psıkopatmısım. daha 5 6 yasında yaptıgım cılgınlıklar ınsan ısı degil. ılk bısıkletımız oldugu zaman surmeyı ogrenırken abım tutardı yanlardan ve bıkeresınde tamam ogrendım bırak demıstım. abımde bırakmıstı 15 metre ılerıde dere vardı ve ben o cop dolu dereye dusup coplerın arasında kaybolmustum. tuhaf olan yanı burnum bile kanamamıs ucuz yırtmısım. devam edıyorum ıkı katlı bı evde yasardık ve koy yerıydı balkonu vardı. bı ıpım vardı ıkıncı kattan yere deydirmeye calısıyordum. altıma halı koymustum betonda bıyerlerım acımasın dıye. ve o ıpı yere deydırırken halı kaymıs ve bende halıyla birkikte kayıp yere cakılmısım halı katlanmıs neysekı ve dususumun ardından kalkmısım ayaga tekrar bıkac aglayıp susmusum yıne hıcbıryerım kanamamıs. yıne devam edıyorum. yıne bısıklet surerken bu sefer ogrendım ama:d biskletimi surerken bıldıgın yolda gidiyorduk ve onumde traktor vardı bende traktorle yarısıcaktım dar bı sokakta gıdıordu donmek ıcın anı fren yapmıstı ve ben traktorun romorkuna carpmıstım.... ozaman acıydı bunlar ama sımdı gulerek anşatıyporum ve yine bigun gece bir gibi cocuktum kafamda sapka vardı. gece vaktı dugun cıkısı eve giderken sapkayla gozlerımı kapatmıstım ve tam o sırada dengem kaybolmus mermere alnımı carpmıstım delinmişti alnım hala ızlerı durur bende alnımda ıkı taraftada boynuz gibi yarık dıkıs izi var ve son olarak evımızın onunde bı meydan vardı top oynardık zamanında... top oynarken onumuzden koyun surusu falan gecerdi. bızde onları beklerdık. bı gun yıne top oynuyoeuz ve yıne koyun surusu gecıyor. koyun surulerınınde kopeklerı olur ve kopeklerden bırı bıogun solbacagımı ısırmıstı surunun arasından atlayıp ve ben aglaya aglaya annemın yanına gitmiştm. annemde kopek benı ısırdıgı ıcın benı dovmustu hıc unutmam bunları. ve bıkezde uyur gezer bi şekilde uykudan kalkmısım nasıl cisim gemis acmısım buzdolabını ve ısemeye baslamısım evdekiler farketmıs benı uyandırmıs hala gulerım.
ben dilenci insanlara karşı çok hassasımdır. biliyorum çoğu benden bile zengin yolda dilenen insanların ama elimde değil işte onları o kıyafetlerle hele ki soğukta görürsem dayanamıyorum. sanki ben para verince hemen evlerine gidip sıcak bir yemek yiyeceklermiş gibi hissediyorum. elimde avucumda ne varsa vermek istiyorum. tek olursam yapıyorum da bunu. ama yanımda birisi olursa muhakkak beni durduruyorlar. yine soğuk bir zamandaydık ve ben arkadaşımla okuldan çıkmış evimize gidiyorduk. (üniversite yılları) ay sonunu da zar zor getireceğimiz kadar da paramız vardı. sürekli kendimizi kısıtlamak zorundaydık. neyse otobüs durağına yanaştık ve neredeyse bizim yaşlarımız da bir erkek geldi yanımıza. üstü başı harap, eli yüzü soğuktan neredeyse mosmor olmuş. sadece yemek parası istediğini söyledi çok açmış. ben tabii düşünmeden elimi hemen çantama attım cüzdanımı çıkartmak için. arkadaşım bir anda sinirlendi ne yapıyorsun sen diye ve çocuğu kovdu yanımızdan. çocuk çok mahçup oldu sanki gözleri doldu ve hiç sesini çıkartmadan yanımızdan ayrıldı. yüzü aklıma kazınmıştı eve gelene kadar ağladım. arkadaşımla da konuşmadım çok kaba davranıp aşağıladığı için. günlerce içimden çıkmadı. aradan biraz zaman geçti bahar aylarına yaklaşmıştık hava yeni yeni ısınıyordu. bizde arkadaşlarla dışarı çıkıp biraz dolaşalım istedik. biraz bir mekanda oturduktan sonra çıktık tam biz çıkarken bir araba yanaştı ve arabadan bir kaç kişi indi. giyimleri gayet yerinde paralı tiplerden. çocuklardan birisi o dilenci çocuktu arkadaşıma gösterdim o tabii ki bana inanmadı. ama ben neredeyse bir gördüğüm insanı aradan yıllar geçse de hatırlarım. emindim o olduğuna, yanına gittim beni hatırladın mı diye sordum tabii ki hatırlamamıştı. onunla muhabbet etmeye çalıştığımı düşündü. bende ona kim olduğumu hatırlatınca bir anda surat ifadesi değişti ve bağırmaya başladı ama ben emindim o dilenci olduğuna. arkadaşları alıp uzaklaştırdılar onu. o kadar ağladığım için çok pişman olmuştum. şimdi aklıma gelince ne dilenciler var deyip gülüyorum. :) ama maalesef ki dilencilere para verme huyum hiçbir zaman değişmedi. elimde olan bir şey değil.
ben ozamanlar 17 yaşında falandır arkadaşımın abisi arkadaşımı çok dövüyor diye kıza gel bizde kal istersen dedim sonra oda hayır ben dileğin yanına gitcem dedi dilekte benim teyzem olur benim yanıma gelmedi arkadaşımla teyzem diger teyzemin evine gitti bende oraya gittik ondan sonra yasi küçük diye kızın abisi şikayetçi olmuş bizimkilerde polise evde olduğumuzu söylems ama benim hiç birseyde haberim yok her neyse polis arabasına bindik karakola geldik tam polis arabasının kapısını acscam abisi benim saçlarımı bir tuttu beni dövdü ben ağlamaya başladım çığlık attım ben suszsuzm ama dayak yiyen ben oldum :))) ondan sonra kızlar irtibatını kestim benim suçum yoktu abim beni vurdu diye ondan sonra bı baktim bana faceden istek geldi kızın abisi beni eklmeis bende ne var dedim istediği kablo etmedim ben sucsuzm sen beni dövdün dedim benden özür diledi bende bak işine dedim size yemin ederim bak yalan söylemiyorum ula bana çıkma teklifi etti yuh dedim bak siisne babam yaşındasın. ben 17 yaşındayım osa 25 yaşında ben abi demism bir kere ondan sonra engeli attm mesela evde oturup konuştuğumuzda ben ozmanlar çok aglamistim şimdi ise gülerek anlatıyorum :)))) yani biraz değişik bir olay zaman geçtikçe yasanmisligi insana komik geliyor :))
sünnet anısını hatırladıkça gülüyorum, tam bir komediydi ya.ağladığıma çok değecek bir durum yoktu ama öyle bir abartmıştım ki kızıl kıyamet kopmuştu.annem koşarak yanıma geldi ve öyle bir gülme tutmuştu ki annemi, susturamamıştık.gülme krizine çok fena giriyor, kimse de durduramıyor annemi ama değsin annem gülecekse önemli değil olacaklar.
var tabi olmaz mi bi alkol meselesi vardi antalyada olmustu babam gorunce biraz utanip aglamistim :)