yaşım oldu 20 askerlik zamanı geldi gittim şubeye kaydımı yaptırdım. tabi kayıt çok uzun sürdü. en son astsubay ın yanına gittim astsubay işlemleri yaparken ben telefonu elime aldım astsubay bana telefonu cebine koy sen asker oldun dedi. o gün anladım askerliğin zor geçeceğini, acemi birliğine gittim daha girmeden kısıtlamalar başladı. telefon almalar falan, ilk gün çok zor geçti. tabi 40 gün gerçekten hayatımda izler bıraktı. sonra usta birliği zamanı geldi. uçakla şırnak havalimanına indim değişik bir ortam, askeri araçlar beni çok etkiliyor ve beni olgunlaştırıyordu. kirpi denen aracı
evet yaşadım. hic bir zaman kimseye tam anlamıyla güvenmemeyi ögrendim olayın ayrintisina girmek istemiyorum kendinizden bile cok guvendiginiz insanlar bazen cok yanilgiya ugratabiliyor. kendinizden bekleyipte ondan beklemediginiz seylerintam olarakta yapiyor. o yuzden kimseye guvenmemeyi ve mesafemi korumayi ogrendim boyle daha iyi
babamı ve canımı kollarımda kaybetmek beni fazlasi ile büyüttü.
benim kendi adıma cevabım, 1999 marmara depremi, şükür ölmedik ama o yıldan bu yana kaybettiklerimizi yerine koyma savaşından ötürü hep zorlandık..şimdilerde ise iş sürünme noktasına geldi neredeyse.. kurtuluşu biliyorum.. günü geldiğinde oturduğum evi satacağım.. o zamana kadar, neler olacak bilmiyorum.
ölümleri görmek insanı çok değiştiriyor. ölümlü olduğunu daha iyi kavriyorsun.
evet yaşadım hatalarımı tekrarlama mayı gördüm