çok ağlamış birisi değilim ama en çok standart olarak annemin yaninda ağlamışımdır herkes gibi.
hiç kimsenin, çünkü erkekler ağlamaz :), (bu şarkımıydı bu arada)
benim şöyle bir huyum var çok nadir başkalarının yanında aglamisimdir. oda toplasan 3 veya 4 kez ben kimsenin yanında agliyamiyorum ,duygusal olmama rağmen. ben her zaman gece olduğunda kulağıma kulaklığı mi takar tek başıma odamda ağlarım ,yalnız kalınca hep agliyan biriyisimdir. kimse benim ağladığını bilmesin ben dost derim düşmanım cikar. beni ağlarken görürse o sevinir çünkü kimse bilmez dost diyipte düşman ciktigini en iyisi yalniz ağlamak bence.
en çok tek başıma aynaya baka baka ağladım. çünkü çoğu zaman yanımda kimse yoktu.
en çok annemin yanında ağladım derdimi paylaşabildigim tek insan annem
en çok annemin yanında ağladım derdimi anlatabildiğim tek kişi
hayatım boyunca en çok ağladığım zaman yalnız olduğum zamanlardı öyle insanların önünde çok fazla ağlayamam yalnız oturup ağlamayı tercih ederim.
kimsenin gözyaşlarımı içime akıtırım ben siz de öyle yapın.ağlamak çok insani ve sıradan bir duygu durumu olmasına karşın insanlar sizi ağlarken gördüğünde doğrudan aciz olarak görebilirler.ağlamak güzeldir ama sinemada karanlıkta,evde kimse yokken ve geceye çekilmişken veya uykunuzda.
annem ve esimin önünde çok aglamısimdir ve aglamayı cok severim.
ağlamayı sevmen ama muhtemelen annemin önünde olmuştur
kayıpların önünde elinde olupta kaybettiğinin önünde haketmedigin yerde olduğunu gördüğünde
yani fazla ağlamadım ama sanırsam amcamın önünde
en çok kimin önünde ağladım sorsuna cevabım . büyük ihtimal annemindir . her ağladığımda gariban annem hep yanımda olmuştur . bazen onlada kavga etmişimdir ama herşeye rahmen hep yanımda olan annedir.