hep bunu düşünüyorum desem... çünkü akrabalarımın, arkadaşlarımın hep bir ikinci yüzünü görmekten, arkamdan kuyumu kazmalarından iyice bunaldım. o yüzdendie kitaplara sığınmam. eğer kitap okumayı sevmeseydim benim durumumda olan biri çoktan intihar etmişti. öyle söyleyeyim... uzaklara derken benim gideceğim şehri tahmin bile edemeyeceleri bir yere gitmek isterdim şuan mesela...
çoğu zaman bunu söylemişimdir.
insanlardan uzaklaşmak, kendimi dinleyebilmek için, uzaklara gitme ihtiyacı duyduğum zamanlar çok olmuştur.
tabi bu pek mümkün olmadı, hiç bir yere gidemedim.
uzun zamandırda böyle dememi sağlayacak bir durum olmadı.
kızım dünyaya geldikten sonra, hayatım fazlasıyla güzelleşti.
çok oldu ! kimi zaman alıyım "başımı gidiyim buralardan kimsenin olmadığı yerler." dediğim zamanlar çok oldu. kimi zaman bi kac kez bunu yapmayı denedim ama ne yazık ki basaramadım.
ankara da oturuyorum antalya,izmir,kastamonu,muğla gibi sehirlere gittim ve buralarda yaşayım dedim. evimi tuttum falan ama basaramadım geri ankaraya döndüm. ankara'da beni çeken bir sey var ama ne olduğunu bilmiyorum. simdi imkanım olsun gene alır başımı giderim uzaklara ve 1 saniye düşünmem.
neredeyse her gün söylüyorum. alıp başımı uzaklara gitsem diye.
uzaklara gitmek istiyorum her zaman diyorum hatta şuan bile diyorum ama gidemiyorum şartlar el vermiyor.keşke istiyorum dediğimiz herşey istememizle gerçekleşebilseydi.