bahçeye çadır kurup içine tüm oyuncakları doldurup oyun oynardık.sonra oyuncakları saklardık.diğer çocuklar o oyuncakları bulup alırlardı bende ağlardım durmadan.çocukluk işte bile bile niye dışarıya oyuncak saklarsın ki :) aslında düşününce küçükken yaptığımız çoğu şey saçma geliyor ama o zamanlar her şey çok zevkliydi.
hic ortada sebeb yokken bi arkadasimla kavga etmekdi
konuşmayı öğrendiğim sıralarda söyleyemediğim bir kelime olduğu zaman köşe bucak saklanır doğrusunu söyleyene kadar çıkmazmışım gizli gizli tekrar edermişim. ilk okul birinci sınıfta da öğretmenin ödev olarak vermediği bir okuma parçasını bu benim ödevim okumam lazım diye defalarca okuduğumu hatırlıyorum çünkü okumamın geride olduğunun farkındaydım o zamanda sanki ödevim demesem okumama kızacaklar gibi ödev diyerek binlerce onu okudum. sonra bir gün öğretmen okumayı öğrenenleri anlamak için beni yanına çağırdı ve tesadüf o ki aynı parçayı seçip okuttu bana bende artık ezberlediğim de olsa gerek takır takır okumuştum. saçmalamak bir tek o zaman işime yaramıştı tüm haklarımı birinci sınıfta tükettim galiba.