bir gün eve geldim ev arkadaşım sınıftan arkadaşlarıyla kafeye gitmişti kanepeye oturdum telefonla oynuyorum kanepenin altında bir tıkırtı duydum fare sandım kanepenin üstüne çıktım tam dört saat inemedim arkadaşın telide kapalıydı geldiklerinde fare avına çıktılar ama bizim fare pilmiş ben hareket ettikçe yuvarlanmış bende onu fare sanmısım
arkadaşlarımla otururken aniden küçük bir çocuk gelmiş ve saçlarıma yapışmıştı. asılmaya, çekiştirmeye, vurmaya başlamıştı. hem arkadaşlarım, hem çocuğun annesi zor ayırdılar çocuğu saçlarımdan. sebebini bir türlü anlayamadık çünkü çok anlamsızdı.
annesi de hiç bir açıklama yapmadan çocuğu sürüye sürüye uzaklaştırmıştı özür dileyerek. hem sinirlendim, hem de muhatabım çocuk olduğu için tepki veremedim. garip bir durumdu. en saçma şey değil belki ama sizlerin hikayelerini okuyunca bir an bu geldi aklıma.
birgün telefonum çalmıştı ve arayan kişi kendisinin polis olduğunu hakkımda şikayet olduğunu ve derhal polis merkezine gelmem gerikkiğini söymesi üzerine çok konmuştum. sesim titreyerek evet efendim derhal geliyorum dedim ve telefonu kapatırken arkadan bir gülme sesi gelince bunun bir şaka olabileceğini düşündüm ve o numaraya geri dönüş yaparak biraz ısrar üzerine arayan kişi iş yerinden bir arkadaş çıktı ve çok korkmuş ve sinir olmuştum. bir daha bana böyle şaka yapmamasını ona söyledim ve konu öylece kapandı. bu durumlarda insanlarla dalga geçen bütün insanlardan nefret etmişimdir ve nefretin hiç bitmez
başıma gelen en saçma şey;bundan tam iki sene önce yolda yürürken kafama pencere camı düşmüştü. o sırada gerçekten çok korkmuştum, hastaneye kaldırıldım. kafama dikiş atıldı. daha sonra bu sorumsuzu bulmaya gittim.buldum adam çok rahat bir şekilde bana ‘’kusura bakmayın’’ dedi. tabii ki ben de sinirlendim gittim mahkemeye vermeye çalıştım ancak adamda o sırada peşimden gelmiş ve benden defalarca özür diledi. çocuklarından filan bahsetti. ben de tabii ki dayanamadım affettim. gerçekten başından geçen en saçma olaylardan biri yolda gidiyorum ve kafama cam düşüyor.