bu hayatta hemen hemen her gün özlemini aldığım tek kişi var oda babam hayatım boyunca hiç görmediğim için hep merak etmişimdir ve hep özlediğim tek insan olmuştur nasıl bir insandı, karekteri nasıl bir şekildeydi,fiziği ,boyu duruşu, nasıl görünüyordu bilmiyorum.keşke hayatımda bir kere de olsa görseydim bilseydim diyorum .bazende görseydim acısı daha büyük olurdu diyorum.itiraf etmem gereken bir şey varsa babalarıyla gezen, tozan arkadaşlarımı hep kıskanmışımdır.insanın babasını arayıp izin istemesi nasıl bir duygu ,babasıyla şakalaşması nasıl bir duygu bilmiyorum. isterdim bunları yaşamak tatmak isterdim bazen o kadar çok özlüyorum ki tarifi imkansız.geçmişime bakıp özlemini andığım tek kişi,tek insan,babam .
bu hayatta özlemini çektiğim sadece 1 kişi var. sevdiğim hatta eşki nişanlım olan kız. hani aşk dedikleri bir şey var ya ben tam olarak sadece onda yaşadım bu duyguyu. belli bir zaman sonra o gitti benden. daha doğrusu gittiğini sandı ama hiç gitmedi ki! gülüşü,kokusu,hayali,bakışları olsun hiç bir zaman gitmedi benden. sadece beden olarak gitti benden. her zaman o böyle mutlu olacaksa ben acı cekmeye razıyım diye avuttum kendimi. 2 sene oldu hemen hemen ve bu zaman içinde hep özlemini çektim. her gece cığlıklarla uyandım ve allaha yalvardım ver onu geri ne olur allahım dedim. o simdi başka kollarda mutlu olsa bile ben hala özlemini çekiyorum ve hala onu çok seviyorum. bi umut belki bir gün gelir diye hep bekledim ve hep bekliceğim.
özlemle andığım atatürk var başkada vardır herhalde ama bu geldi şimdilik.
canım babacım küçük yaşta kaybettim babamı özlemle anarım her zaman kendisini. mekanı cennet olsun inşallah.