dünya sevgisi ağır bastığından insanlar hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için çalışırlar. mesela benim babama sorsanız şu an seksen beş yaşındasın yapacağın ne işler var diye. der ki köyde fındık bahçesinde şu işim var, evin avlusunda şu işim var der. onun için insan malum dünya işlerini çok sever. dünyalık ahiret sevgisinden ağır basar.
aslında insanlar ölmeyecekmiş gibi değil de umursamaz yaşıyorlar. hani öbür tarafı yani ahiret hayatını pek umursamıyorlar. çünkü insanlar rahat plup ölümü düşünmek istemiyorlar. bu da insanların daha rahat yaşamasını sağlıyorlar.
valla çok güzel bir konuya değindiniz nazlı hanım.insanlar kendilerini okadar çok dünya hayatına kaptiriyorlar ki ,ölümü ve ahireti unutuyorlar.bazen başlarina gelen musibetlerden dolayı ölümü hatirliyorlar, kurtulmak için allah'a dua ediyorlar ama sonra yine dünya hayatının mesguliyetine kendilerini kaptırıp oyalaniyorlar. halbuki yüce rabbimiz bizi dünyaya imtihan ve ibadet için gönderdi .ama biz rabbimizi ,ibadetimizi , imtihanimizi,ve ölümü unutuyoruz.bu yüzden imanimiz zayıflıyor.daha çok hata yapmaya başlıyoruz.insanligimizi kaybediyoruz,duygusalligimizi yitiriyoruz,
öyle bir insan yoktur ama her insan duygu ve düşüncelerini belli etmez duygu ve düşüncelerini belli etmiyor diye ölmeyecekmiş gibi yaşıyor diyemeyiz her insan bence şahsi fikrim kafasını yastıga koydugun da kendi ile sessizce konusuyordur o arada ölüm aklından geçiyordur ben ölünce bu nasıl olur şu nasıl olur gibi herkes ölümün varlıgını bilip ona göre yaşıyordur ama kimisi belli eder kimi belli etmez
ben öyle bir insan görmedim. ama şu konuda söyleyebilirim. insanlar çok rahat bir şekilde takılıyor hani dinimizi hiç kimse uymuyor, ben bile dahil şimdi yalana gerek yok ben de uyumuyorum ama inancım tam ama insanlar da şöyle bir düşünce var. dünyaya bir kere geliyoruz yaşamaya geliyoruz. diye yani onun için o anlamda gerçekten de insanlar ölmeyecekmiş gibi yaşıyorlar ben bile dahi ama öleceğimi biliyorum.. gene de allah için birşey yapmıyorum buda beni üzüyor. :(