yani aslında hepimiz unutuyoruz bence. hiç ölmeyecekmişiz gibi borç üstüne borç yapıyoruz. sonra çevremizden birini kaybettiğimizde bir anlığına olsa hatırlıyoruz belki. o bir an geçince yine dünya derdine düşüyoruz hepimiz.
ölüm ismi sakinleştirir ölüm allah ve resuluna kavuşmanın tek yolu ölüm dünyanı piştiğinde arınıp ahirete kavuşmak
açıkçası hiç kimsenin pek fazla düşündüğünü göremiyorum. sanki dünyada hep kalacakmış gibi yaşadıklarını tahmin ediyorum. belli bir yaştan sonra o duygu içimize girdiğini söyleyebilirim.
hiç bir zaman unutmuyorum açıkcası 5 dk sonra ne olacağımız belli değil sonuçta
akilli insan ölümü hiç unutmaz allah'a hesab vereceği gün o gündür