rengarenk, gökkuşağı gibi şemsiyeler vardı çocuklar için. çok istedim ama denk gelmedi. sonrada modası geçti ya da ben büyüdüm başka şemsiyelerim oldu ama o çocukluğuma dair buruk bir anı olarak kaldı.
çocukken hep bisikletim olsun istemiştim ama bir türlü ailem bana düşer bir yerimi kırarım korkusuyla bisiklet almadılar. hep içimde kalmıştır etrafımdaki herkes bisiklete binip gezerken benim bisikletimin olmaması ve bisikletle gezememem. şimdi büyüdüm ve altımda arabam var ama hala çocukken bisiklete binememenin burukluğunu içimde yaşıyorum.
çocukken en çok istediğim, bisikletimin olmasıydı. aslında şuan almak istesem alırım ama... çocukluktaki o heves kalmadı sanırım. öyle şeyler işte.