ah ah o kadar üzülüyorum ki trans bireylerin yaşadıklarına. hem kendi bedeninde hapsedilmişlik hissi, hem de toplum baskısı hangisi daha beter bilemiyorum. al birini vur ötekine bir durum bence. pek çok trans bireyin hayat hikayesini okudum ve toplumun bakış açısındaki hasarları ve ikiyüzlülükleri gördüm. sırf kadın gibi hissettiği için aile tarafından şiddet gören erkekler, ailesi tarafından öldürülen vahşice katledilen bireyler... keşke dertlerini anlatabilseler keşke konuşmalarına izin verilse fakat herkes o kadar nefret dolu ki sanki onlar insan değil sanki yaşamaya hakları yokmuş gibi toplum dışına itiliyorlar. fahişeliği meslek olarak seçmek zorunda bırakılıyorlar. fakat toplum trans bireyleri bu işi zevkle yapıyormuş gibi göstermekten ve onları ötekileştirmekten büyük keyif alıyor. şöyle özetleyeyim, eğer trans iseniz ve paranız yoksa (ki büyük çoğunluğu ailesi tarafından reddedilip sokağa atılıyor) günlük bir iş bulup çalışmak istediğinizde dış görünüşünüzde trans olduğunuz anlaşıldığı için işe alınmıyorsunuz. alınsanız bile bu işler genellikle tezgahtarlık kasiyerlik vb. işler oluyor. alındınız diyelim müşterilerin rahatsız olduğu gerekçesiyle işten çıkarılıyorsunuz ve bu süreç böyle devam ediyor. kısa süreli iş bulmalar ve atılmalar.. bir süre sonra beş parasız kalmamak için fahişelik yapmak zorunda kalıyorsunuz. sonrasında da sokakta göre yüzünüze tüküren adamlar gece gelip "bana karıcım de" diyerek ya kucağınızda ağlıyor ya da sokakta tutturduğu ahlak türküsüne hiiiççç takılmadan bir güzel işini görüyor. bakınız bu ikiyüzlülüktür. sokakta laf et ama akşam olunca birlikte olmaya git yana yakıla. dahası da var. trans bireyler çok fazla tecavüze uğruyor. yaptıkları işin her türlü azabını zaten yaşarken bir de tecavüze uğramanın verdiği ekstra psikolojik ve fiziksel zararları yaşıyorlar. kısacası toplumda bolca bulunan ahlak bekçileri bu insanları güya allah'ın yarattığı gibi olmamakla dinsizlik ve imansızlıkla suçlarken, allah'ın böyle yarattığı kullarına işkenceyi kendilerine hak görüyor.
benim yakın bir arkadaşım tıpkı sizin söylediğiniz gibi bu durumu yaşıyor . kendisi kadın ancak erkeksi duygular hissediyor. çocukluğundan bu yana da hep öyle hissetmiş ancak toplum baskısı ve kendi bastırılmış duyguların sebebiyle bunu bizden sakladığı gibi kendinden de saklamaya çalışmış biri . yani bunu seneler sonra bizimle paylaştı . kendini erkek gibi hissediyor o şekilde tavır sergiliyor o şekilde hayatını devam ettiriyor . hatta şu an kız arkadaşı ( sevgilisi) var oda bizim yakınımızda biri ancak o kendi kimliğiyle barışık biri fakat arkadaşımızın ona erkeksi duygularla yaklaştığı için kendini iyi hissediyor bu şekilde bir ilişki yaşıyorlar . tabi ilk duyduğumuz zaman bunun bir sonu olmayacağını söyledik sonuçta toplum açısından da kendi aileleri açısından da bunun zor kabul edilebilir birşey olduğunu söyledik vs . fakat onlar yıllarda bu ilişkiyi devam ettirmeyi sürdürdüler bizde saygı duyduk . saygı duymayan başka ne yapılabilir mi sonuçta herkesin kendi tercihi o böyle hissediyorsa ben bunu değiştiremem ki . yeterince özgür olmadıklarını biliyorum çünkü yakınlarından bu durumu saklayarak yaşıyorlar ancak seneler geçtikçe daha çok belli ettiklerini görüyorum yani istemsiz olarak davranışlarından anlaşılıyor azbucuk (bilmeyen insanların yanında) bahsettiğim bu durumu yaşayan kız arkadaşım amilyat bile olmayı düşünüyor erkek olmak için o denli yoğun duygular hissediyor . tabi öyle bir durumda nasıl davranacağınımızı bilemedigimiz için aramızda bunun sohbetini yapıp güldüğünüz olmuştur biz sana ne diyecez nasıl davranır az ozaman diye . işte böyle yeterince özgür olmadıklarını düşünüyorum . arkadasimın kararlarına saygı duyuyorum .
kendi karşı cins olarak görüp yaratılmış olduğu bedende sanki tutsakmış gibi hisseden insanlar hakkında kötü şeyler düşünmüyorum kesinlikle. çünkü bu durum psikolojik bir rahatsızlıktır. normal olan hiçbir insan kendini bu şekilde hissetmez. genellikle ya çocukluktan kalma problemler veya geçirilen travmalar sonucunda bazen de doğuştan gelen fiziksel ya da psikolojik sebeplerden ötürü insanlar kendilerini bu şekilde hissedebiliyorlar. herkesin kendi tercihindir ve insanlar kendilerine nasıl rahat ve mutlu hissediyorlarsa o şekilde davranmalılar bana göre. bütün bir hayatına ait olmadığı bir bedenin içerisine hapsolmuş gibi hissetmek gerçekten çok kötü bir duygu olsa gerek. o yüzden böyle insanları aslan yadırgamamamız gerekiyor. onların yerinde bizlerde olabilirdik çünkü. eğer ne yaparlarsa yapsınlar kendilerini o şekilde hissedemiyorlarsa hissettikleri gibi yaşamaları hayatlarını daha mutlu geçirmelerini sağlayacaktır. bazen yaratılış itibariyle çift cinsiyete sahip olan insanlarda oluyor. böyle durumlarda da hangi cinse kendilerini daha yakın hissediyorlarsa operasyonla o cinsiyete dönüşmek için uğraşıyorlar. bu hayatta hiç kimseyi kınamamak gerek çünkü insan kınadığını yaşamadan ölmezmiş. belki kendiniz böyle bir durumu yaşamayız ama çocuklarımız da ya da yakın gördüğümüz bir kişi de bu durumu yaşayabiliriz kınadığımız için. o yüzden sadece empati yapmaya çalışmak en doğrusu olacaktır.
sanırım transeksüellerden bahsediyorsunuz. onlara saygı duyuyorum. kınamıyorum ve aşağılamıyorum.