26 yaşımdayım çok eskileri bilmem ama anlatılanlara göre insanlar eskiden daha mutluymuş.selamlaşma sohbet yardımlaşma samimiyet
şimdi ise teknoloji var ama kötü kullanıyoruz huzur yok güven yok eskiler daha iyi
kendi çocukluğundan yaşça büyüklerimiz hayatta yaşadıkları tecrübelerini o kadar güzel şekilde ifade derlerdi ki nazikçe ve kırmadan, bu sohbetin nasıl akıp gittiğini ve ne kadar zamanın çabuk geçtiğini farkına dahi varmazdiniz.çünkü dürüstçe sabırla ve beklenti olmadan yani sohbetin en doğal haliyle anlatırlardı. günümüzde baktığım zaman insanların özellikle yaşlı insanlarla sohbetleri tahammülünün olmadığını gözlemliyorum.oysa ki o insan o yaşına gelinceye kadar iyi ya da kötü bir sürü hayatta deneyim tecrübe edinmiş bunlardan faydalanmak gerek.günümüzde her şeyi hiç etrafımızdaki insanlara sormadan internette arama motorlarından sorma ya o kadar kalmışız ki sanki hayattaki yegane bilgi kaynağı orası.oysa oraya o düşüncelerini aktaran insanlarda karşımızdaki kanlı canlı duran insanlar gibi belli bir bakış açısıyla düşüncelerini aktarıyorlar.ama bu düşünceyi aktaran kişiye soru soramıyoruz, internette sadece onun aktardığı kadarıyla alabiliyoruz. hayatımızda artık varsa yoksa mobil cihazlar ve internet merkeze yerleşmiş. ve bu bağımlılığın farkında olmayan insanlar telefonun şarjı bittiği zaman bir panik veyahutta interneti azaldığı zaman bir panik halinde geçiyor, sanki elinden biberonu alınmış bebek gibi. bu konuda aynı düşünceye sahip olmalı ki çağan ırmak'ın yapımcısı olduğu ve altan erkekli'nin başrol oynadığı "bizi hatırla" filminde de bunu çok güzel şekilde ifade etmiş. altan erkekli burada gerçekten hayatımızda var olan büyüklerimizin ne kadar özel olduklarını ve değer görmeleri gerektiğini filmi çok güzel işlemiş tebrik ediyorum kendisini buarada buradan. konuyu toparlayacak olursam gerçekten kendim bizim farkına varıp toplum olarak bizim kültürel ögelerimiz in yüzyıllardır aktardığımız ögelerin dejenere olmaya başladığını ve bu konuda muhakkak önlem almamız gerektiğini ifade etmek istiyorum.
eski yıllardaki sohbetler her zaman güzeldi.
eski zamanlarda genel olarak insanların hep bir arada olduğunu büyüklerimden duymuştum. baktığınız zaman günümüzde gerçekten insanların artık birbirinden kopmaya başladığını görüyorum. tabii ki bu da çevrenizdeki kişinin artık yeterince azaldığı anlamına geliyor. aslında benim en çok sevdiğim şey insanlar ile muhabbet içerisinde olmamdır. ama şu anda bakıyorum ki çevremdeki kişiler hiçbir şekilde bu sohbete girmiyorlar. genel olarak ellerinde her zaman telefon oluyor ve hiçbir şekilde muhabbet etmeye yanaşmıyorlar. eski yıllarda büyüklerimizden duyduğumuz kadarıyla herkesin daha samimi ve sıcak kanlı olduğunu söylemişlerdi. her akşam birlikte olurlar ve muhabbet sohbet havasında şakalar yapılırmış. günümüzde teknoloji geliştikten sonra çoğu kişi kendi içine kapandı ve sadece internet üzerinde geziyorlar. tabii ki internetinde faydalı bir şey olduğunu düşünüyorum. ama aşırı şekilde bu kadar vakit ayırmak bir insanın tamamen dünyayla bağlantısı kesilmiş oluyor. özellikle çocuk yaşta çoğu kişinin de internet bağımlılığı yaşamaya başladığını çevreme baktığım zaman görüyorum. dedem ve babaannem den duyduğum kadarıyla eski zamanda böyle telefonların yaygın olduğu ve teknolojinin bu kadar gelişmediğini söylerlerdi. onların bakış açısından aslında faydalı olarak görebilirler. ama ben kendi açından baktığın zaman o kadar da faydalı olmadığını görüyorum. eski zamanlardaki samimiyet ve sohbeti tercih ederim ben. çünkü internet ve telefon bir yerden sonra insanın canını sıkabiliyor ve yapacak hiçbir şey bulamıyorsunuz. bu yüzden internet ve telefonları çevremizden biraz olsun uzaklaştırmamız gerek.