bir anne ve hatta bir aile için kalben, ruhen, manen veya dinen bir evlat kaybetmek karşı konulması çok güç derecede zordur. bu dünyada nefes almış olsun yada sadece anne karnında varlığından haber alınmış olsun bu fark etmez. tabii ki böyle bir durumda çocuğumu aldırmayı düşünmezdim. çocuklar bereketi ile gelirler kendi rızkı ile doğacak bir canın yaşam hakkını elinden almak bize düşmez.
hayir aldirmazdim... cocuk bereketiyle gelir derler. belki o sira maddi yonden biraz kotu olabilirim bez konusunda biraz sikinti yasarim. sonucta altinci aya kadsr anne sutu disinda birsey yiyemiyor. altinci aydan itibaren ek gidaya geciyor. yani altinci aydan sonra da bor nebze olsun yiyecegi ek gida ne ola ki... sebze corbalari, muhallrbi vssaire vesaire.
dinen hayattaki çocuğu öldürmekle rahmindeki çocuğu aldırmak arasında hiçbir fark yoktur. o yüzden gözünün bebeği gibi sevdiğin o evladını bi kokla ondan sonra onun yokluğunu ona birşey olduğu düşün öyle karar ver. her sabah orda mı diye bakıp bir gün kıpırdamasa koşa koşa acile giderek geçirdim dokuz ayı nasıl aldırabilirim evlat nefestir.
birden fazla çocuğumda olsa istemeden de hamile kalsam o cana kıyamam. sonuçta günahsız bir can onun canına kıyarak bir ömür vicdan azabı çekemem.