hallacı mansur mutasavvıftır bir islam alimidir. hallacı unvanını babasının pamuk atıcısı olmasından dolayı almıştır. şeyhlik hırkasını giymiştir. fakat daha sonra bağdat'a gittiğinde, şeyhlik hırkasını çıkarıp insanlara yardım etme yolunu seçmiştir. dedesi başka bir dine inanırken, babası müslümanlığı seçmiştir ve hallacı mansur da islam yolunda yürüyen bir insandır ama onun islam aşkı allah aşkı öyle büyüktür ki, allah'ı herkese öğretmekle yetinmemiş, allah'ı içinde hissetmeye başlamıştır. bir gün kendinden geçmiş bir vaziyette, allah aşkı ile yanıp tutuşurken, en el hak der birdenbire burada kendisi de psişik güçlere sahip olduğundan biraz da sanırım, allah'ı içinde hissetmiş ve o'nun kudretiyle o kadar dolmuştur ki, birden söylediği ben allah'ım cümlesi ile aslında allah'a şirk koşmak istememiş, allahı ne kadar sevdiğini, onu, kadar içinde yaşatabildiğini, onunla ne kadar bütünleşebildiğini, insanlara göstermeye çalışmıştır. göstermeye çalıştığı bir şey de yoktur zaten. birden bire olan bir şeydir bu, bir an irkilme ile olan bir şeydir. fakat o zaman da insanlar allah'a şirk koşuyor diyerek, hallacı mansuru derisi yüzülerek öldürmeyi tercih etmişlerdir. ve hallacı mansur, ölürken bile yüzünde bir gülümseme ile allah'a kavuşacağı için çok mutludur.