ekonominin genelde insan ihtiyaçlarını karşılayan ve kıt olduğu edilen mal ve hizmetlerin fayda ilkesine dayalı olarak üretim dağıtım ve tüketim işlemleri olarak tanımlanır. potansiyel olarak burada da ifade edilmiş bulunan ekonomik işlem türleri üç grupta toplanabilir: üretim,dağıtım, tüketim. tüketim her hali ile sınırlı olan malların kullanımı ile ilgili bazı kuralları getirme bakımından ekonomiyi ilgilendirmektedir. bir başka değişle tüketim bazı üretim sonrası dağıtım kurallarını belirleme bakımından ekonomik bir işlemdir. tüketim toplumsal eğilimlere göre şekillenen bir tutum ve davranış olarak da tam anlamıyla ekonomi sosyolojisinin konusudur. gerçekten de israfçı ya da tutumlu olmak salt kişisel eğilimlere indirgenemez. ekonominin tüketim ünitesi toplumsal değer sistemi ile yakından ilgilidir. yani genel olarak kültürün ortaya koyduğu ideal denebilecek kuralları vardır. buna karşılık üretim daha nesnel bir işlemdir. üretim ile ilgili değer yargıları bile iyi dikkat edildiğinde görülür ki ya dağıtım ya da tüketimi ilgilidirler. üretim mal ve hizmetlerin elde edilmesi ve çoğaltılması ile ilgili işlemler ünitesidir. bir başka değişle sosyal fayda sağlamaya yönelik bir ekonomik değerdir. üretim araçları doğa ve teknik imkanlardır. en önemli doğal araç topraktır. buradan da önemli bir üretim alanı olan tarım doğmuştur. teknik ise sonunda sanayi olgusunu meydana getirmiştir. ekonomik üretime katılan birimlerin öncelikle mal ve emek olduğu düşünülürdü. ne var ki zamanla bir mübadele aracı olarak ortaya çıkan para son yüzyıllarda kapital adı verilen yepyeni bir alan doğurdu. özellikle marksist literatür emek ve kapital ikilemi üzerinde dururken bilgi teknik tecrübe bileşkesinde hizmet sektörü adı verilen yeni bir alan ortaya çıktı, üretimin altyapı taşlarından birisi haline geldi. dağıtım mal ve hizmetlerinin karşılıklı ya da karşılıksız toplumun değişik kesimlerine ulaştırılmasını sağlayan ünitedir. dağıtım tüm toplumlarda ekonomik işlemleri en önemlilerinden birisidir, çünkü mübadele ticaret ve paylaşma sosyal olgularını,aynı anda içerir. ilk homojen topluluklarda iş bölümü sınırlı ve üretim az olduğu için üretilen malların el değiştirmesi karşılıklı paylaşma esasına dayanıyordu. her şey birlikte üretilir ve katkının derecesi göz önünde bulundurulmaksızın eşit olarak paylaşılır, hatta antropolojik araştırmalara göre o anda orada bulunan misafirler bile eşit bir pay alırlardı. ancak bedavacılık prensip edinen ve kişisel elde ettiklerini paylaşma dışı bırakmak isteyenler cezalandırılırdı. tarım döneminde paylaşma aileler arasında değil içindedir. çünkü burada üretim birimi de ailedir. tarım ekonomisinde çocuklar üretimde eşit olmasalar da tüketimde eşit olurlar,sonra da yaşlıların güvencesi haline gelirler. yani ailenin yaşam bütünlüğü içinde üretim ve tüketimde bir eşitlik vardır. endüstrileşmiş toplumlarda ise dağıtım aileden devlete aktarılmıştır.
ekonomik olmazsa telefon tablet bilgisayar nasıl ambulu nasıl kulanacağız