ben hep bir atletizm ci olmak isterdim fakat okulum buna pek müsade etmedi çünkü ben teknik okul okuyorum ve günün tamamı okuldayım tam 10 ders yani 10 saat okuldayım sabah saat 6 kalkıyorum saat 7 de ders akşam 5.30 ders bitiyor. ve ben kasabada kalıyorum yani ben eve ulaşana kadar çok yoruluyorum çünkü servisim gelip beni almıyor , işte akşam 7 de eve zor ulaşan biri nasıl hayal düşünsün fakat benim sadece bu sene kaldı alana şükür aslında okul benim için bir zevk fakat ulaşım ve madi kısım beni resmen beni okuldan sogutu yani devlet bir öğrenciye el uzatmasa malesef bu böyle devam edecek ben üniversite okumayı isterim ama eğer maçı durumum olmasa bence bunu yapamayabilirim yani devlet bize biraz yardımcı olsa ben bilim ve uzay hakında hep araştırma yapan bir kişiyim yani daha dünya dışında onlarca gezegen olduğunu öğrendim , gerçekten bir astronot olsam fena olmaz hemde hiç fena olmaz .
çocukken büyüyünce öğretmen olmak istiyorum derdim hep.büyüdüm işsiz oldum. :)meslek sahibi olmak için o kadar uğraştım ama nasip olmadi. kısmet ,hayırlısı böyleymiş.söyleyecek çok fazla bir şey bulamıyorum artık.
çocukken hep büyüyünce doktor olmak istiyorum derdim. tıp okuyorum şuanda. gerçekten de tıp okumak istiyor muyum, doktor olmak bana göre mi diye sorarsanız hala daha bilemiyorum..
ben pastane açmak istemişimdir hep ama açamadım henüz :(
biraz komik ama büyüyünce bir prens olmak isterdim şuan 16 yaşindayim ve şuan küçükken hayal ettiklerim şimdi çok saçma geliyor
hep polis olmak istemiştim çocukken dizilerden filan çok özeniyordum fakat olamadım
küçükken avukat olmayı çok istemiştim lakin liseyi bile bitiremedim :) okuldan attılar. sonra işte bazı gerçekleri farkettik daha doğrusu yüzümüze yüzümüze vurdular. hayat vurdu kişiler vurdu. bir şekilde liseyi okudum. sonra erzurum atatürk üniversitesini kazandım iş sağlığı ve güvenliği. bölümü 3 yılda bitirdim. c sertifikasını aldım. geçen senede b sertifikasını aldım. ha bir avukat kadar kazanmıyorum lakin bunada şükür. şükretmeyi bilmek lazım kıssadan hisse avukat olamadım olmayıda çok isterdim. ama kafa basmadı :)
çocukken çok sevdiğim bir öğretmenim vardı. onun gibi öğretmen olmak isterdim. daha sonra büyüdüm sınıf öğretmeni olmak istiyordum. başka bir öğretmen olabilirim ama şimdi öğretmen olmak istemiyorum. nedeni ise henüz kendime birşeyler öğretemezken başkalarına nasıl öğretecem. sürekli değişen doğrular, bilgiler ile bunun yapılması pek sağlıklı gelmiyor bana.
çok küçükken hep polis olmak istemiştim. bütün ortaokul dönemim boyunca hastalıklı bir şekilde polisliğe takmıştım. polis kolejini kazanamayınca benim için ne olacağımın bir önemi kalmamıştı. daha sonra lise sona geldiğimde psikolog olmam gerektiğini düşünmeye başlamıştım. hatta karar vermiştim. bol farklılık içeren tercih listesi sonucunda uluslararası ticaret bölümüne yerleştim. ama hiçbir şey olamadım ve kadrolu işsizim. açıkçası hala psikolog olmam gerektiğini düşünüyorum.
kucukken hep ogretmen olmak isterdim ama olamadim cunku hala okuyorum ve okudugum bolum tamamen farkli bir alan ancak bu hayalimden zaten ergeik doneminde gozum acilinca vazgectim cunku ogretmenlik yapan annemin durumunu disardan bir gozle izledim, bana göre bir şey değilmiş onu anladım ve şuandaki durumda öğretmen olmak memur olmak falan çok zor birer alan hem gelişen teknoloji şartları nedeniyle şımaran çocuklarla uğraşmak belki 4 katı daha zor bir alan olmaya başladı.
ben küçüklükten beri hep doktor olmak istemişimdir ama maalesef hayat koşulları elvermedi ve olamadım. ama ona benzer birşey olacağım inşallah yine sağlıklı olacağım. küçükken hayalim doktor olmak istemişti ama olamadım ben köyde birleştirme sınıfta okuduğum için temelim yoktu. ama pişman değilim.
elektrige merakim vardi ve elektrikciyim ve meslegimden mutluyum
küçükken evcilik oynardık ve hep doktor olurdum büyüyünce olmadım çocuklukta kaldı doktorluk
buyunce pilot olmak isterdim ancak olamadım
çocukken çok iyi top oynardım çok fakir olduğumuzdan babamla birlikte inşaatlarda çalıştım, çocukluğumdan itibaren futbolculuk hayallerim hiç azalmamıştı.epilepsi hastalığımdan dolayı bayılmalar fenalık geçirmeler olsun vücudum yıpranmıştı, sonra o yıpranmış halimle bile bir futbol kulübünün seçmelerinde seçilmiştim ve bunların hepsini ailemden gizli olarak yapıyordum kimsenin hiçbişeyden haberi yoktu.futbolculuk adımlarım lise yıllarında ortaya çıkmış ve ben adım adım hayallerimi gerçekleştiriyordum, kulübün idmanlarına çıkmaya başladım.takıma alışmıştım ama biraz kalp sıkışması da tetikliyordu o da çok nadiren olan bir hastalık ben de, pek fazla ilerleyemedim bu yüzden
tabiki oldu yani kucukken sorarlardi hep ben her zaman futbolcu olmak istiyorum derdim
öğretmen olmak isterdim. sonra lisede kararımı değiştirdim. öğretmen de olamadım lisede istediğim mesleği de. sonra bambaşka bir konuda eğitim aldım ama şu an yine mesleğimi yapmıyorum. ''hayat siz planlar yaparken, başınıza gelenlerdir.''
iste bende buyurken aklima cok meslek geliyordu ve cok kafama takildi ve 1 siniftan basladim 4 sinifa kadar okulum cok iyi gecti ve bende okuyarak dusundum ve ne olmak isterdim ama aklimda hic bursey yoktu bende dedim unuversteye gideyim cunku once unuversteyede cok gitmek istedim ve nasip olmadi cunku ama yine tip sektorunde olmak isterdim cunku ama 5 sinifa geldim dersler zorlasti bende kafam baska yere gitti cunku bende 7 sinifa kadar normal geldi bende dedim calisim bisey getirim cunku artik calidmaya basladim artik tesekuru 2 puanla bana vermediler cunku artik donem sonu bitti artik okullar bitti lise basladi artik cunku aradan 2 ay gecti evde otururken kardesim trafik jazasi gecirmis hastaneyle ugrasirken artik eylule geldi ve oullar acilmaya basladi artik bende okulu aradim kontenjanlar dolu ve okul yoktu artik bende artik okula gitmedim artik.
tabii ki de insan küçükken birçok şeyi hayal edebiliyor. ve birçok şeyi kendi kafasından meslek edinmek istiyor. ben çocukken çok edindim ve şu an gerçekten bir nevi de çocuğum diyebilirim. birazcık da büyümüş olabiliriz ama 17 yaşındayım ve bazı bir hayallerim var bu ailelerin neyse tamam ben oyunculuk dur oyunculuk kavramını ben kendi kişiliğim açısından çok görüyorum. yani oynayabileceğim inanıyorum oyun oynayabileceğimiz söyleyebilirim. bir de şu an lise okumaktayım ve kendi kafama şu an polis olmak gibi bir his var duygu var. yani polis olmayı çok isterim liseyi bitirdikten sonra allah kısmet ederse polis mülakatları girmek istiyorum. tabii ki de bu yolda bana bir şans tanırsa gerçekten mutlu olacağımı düşünüyorum polislik yapacak potansiyeli kendi açısından görüyorum yani hiçbir şeyden korkmam son derece doğru bir şekilde görevimi en güzel bir şekilde yapacağım inanıyorum, ki tabii ki de olursam başka bir meslek dalı olarak da şu anlık yapmak istediğim şey otobüs muavinleri, yani insanlara hizmet ederek de bir şeyler yapacağını düşünüyorum şu anlık tabii yeni bu ileride bu ne yapacağım anlamına kazanmaz. şu anda öyle bir kafamdan duygu düşünce vardır onun için de turizm işleriyle uğraşan gezi kültürü işlerinle uğraşan yerleri mücerrat etmem lazım. yani kafamda bu üç meslekten oluşmaktadır ki inşallah ilerleyen hayatında ilerleyen bir kar yerin altından bu mesleklerden bir tanesini yapmak çok istiyorum. allah büyük inşallah bir gün şu mesleklerden bir tanesini yapmayı nasip eylesin inşallah.
pilot olmak isterdim şimdi gittim tıbbi sekreter oldum