ülkemizde uygulanan eğitim politikalarındaki gördüğümü yegane eksiklik hayatilik unsurunun olmamasıdır. yani eğitim sistemimizde sadece bilgiye dönük uygulamalar yapılmakta fakat bu bilgilerin pratikte nasıl etki yapacağını ve nasıl kullanacağına dair yeteri derecede uygulama yapılmamakta. ülkemizdeki gördüğüm diğer eksiklik ise öğrencilerin her şeyi öğretmenlerinden beklemesi ve bir hazırcılık tavrı sergilemelidir. öğrenci belli başlı konularda kendi çabalayarak araştırarak deneyerek öğrenmesi gerekirken herşeyin öğretmen tarafından hazır hale getirilip kendisine sunulmasını beklemekte.öğrencinin yaratıcı düşünme dediğimiz özelliğinin körelmesine yol açmakta. eğitim politikaları ile ilgili olaraksa velilerin eğitim alanında öğrencilerin öğrenmesine dönük sorumluluklarını yerine getirmemesi yüzünden ev ile okul arasındaki iletişim kopukluğu oluşmakta ve öğrenci sadece eğitimi okulda olduğuna dair bir kanı oluşmakta kendisinde.hal böyle olunca öğrencinin öğrenmeleri yarım kalıp ,tam anlamıyla bünyesinde öğrendiklerini hafızasına koyamamakta.