insanlara güvenmek benim en sık yaptığım hataların başında geliyor maalesef. fakat daha kötüsü ders çıkartmayı bilmiyorum. her zaman insanaları kendim gibi sanıyorum ve sonunda mutlaka üzülen ben oluyorum. en yakın örneğini daha dün yaşadım. bir kişiye güvendim aslında haline acıdım da denilebilir. fakat ne oldu onun yüzünden patronumdan azar işitiyordum az kalsın. çok üzüldüm bir daha yapmamaya karar verdim ama her seferinde böyle söyleyip yine aynı hataya düşeceğimi de çok iyi biliyorum. keşke biraz yaşadıklarımdan ders çıkartsam. çünkü hiç bir insan benim ince düşüncem gibi düşünmüyor ve sonunda her zaman üzülen ve kırılan taraf ben oluyorum.