en garip anım küçükken sekiz dokuz yaşlarında idim köyde yaşıyordum abim koyun otlatırken ben de yanına gittim ve abimin yanında döndüğüm zaman biraz uzaklaştım iki tane yavru köpek peşime verdi ben koşuyorum köpekler koşuyor ben koşuyorum köpekler koşuyor öyle bir korktum nefesim kesildi bunlar beni tutsa parçalar diye tam yavru köpekler bana yaklaşırken korkudan elime bir taş geçirdim daha taşı atmadan yavru köpeklere dönünce bir baktım yavru köpekler arkasını dönüp kaçtı sonradan hem korktum hem de kendi kendime güldüm o kadar yolu boşuna mı koştun demek önceden yere eğilip bir taş alsaydım o kadar koşmak zorunda kalmazdı ve o kadar korkmak zorunda kalmazdım en garip anam budur.