evet ben yabancı insanlara tebessüm etmeyi severim bu dinimizin de bir gereğidir yolda, dışarıda gördüğümüz insanlara selam niteliğinde küçük de olsa bir tebessüm etmek gerekir. bununla ilgili gerçek yaşanmış bir olay geldi aklıma bu soruyla alakalı ondan bahsedeyim size. bir yazı okumuştum tam da selamlaşmanın öneminden bahsediyor aslında. yabancı bir ülkede (kusura bakmayın ülkeyi tam olarak hatırlayamadığımdan yabancı bir ülke demek zorunda kaldım fakat türkiye olmadığına eminim) her neyse yaşlı bir adam evinden çıkıp neredeyse iki kilometre boyunca yürümüş sonunda bir köprüye kadar gelmiş ve hiç düşünmeden kendini köprüden aşağı atmış. geriye kendisinden kalan bir not bırakarak tabii ki. notta aynen şöyle yazıyormuş. ' ben evimden çıkıp iki kilometre boyunca yürüdüm ve yolda tek bir kişi bile bana gülümseseydi asla böyle bir şey yapmazdım' bu tabii ki çok uç bir örnek fakat ders almamız gereken bir olay diye düşünüyorum. selamlaşmak, selam mahiyetinde tebessüm etmek karşımızda ki insanlara ki onları tanımıyor bile olsak bu bir sadakadır. küçücük bir mimikle hem kendimizi hem karşımızda ki insanı mutlu edebiliriz. bazı insanlar tanımadığım insanlara ne diye gülümseyeyim diyebilir bunun nedeni o insandan zarar görme korkusudur. unutulmamalı ki tanımadığımız insanlar bizi kıramaz bize zarar veremez, bizi kıran bize zarar veren sevdiklerimiz tanıdığımız güvendiğimiz insanlardır.
evet çünkü konuştuğu dile anlamadığım için sadece kafa sallıyorum ve gülümsüyorum
yani yabancılara niye gülümsiyeyim sonuçta işte yabancıdır tanımadığım bir insana gülümsemem doğru olmaz ve hiç öyle şeyleri sevmiyorum yani yabancı birine gülümsemek bana tuhaf geliyor ama tanıdığım biri olsa gülümserim yabancı değil.
yabancılara özgü bir şey değil gülümsemek. benim için en azından öyle değil. genellikle içinden geldiği için herkese gülümseyebilirim.