dedem anadili gibi ingilizce biliyordu. yurtdışında da çok görev yapmış. ben ilk ondan öğrendim. ve küçükken kursa gitmiştim. ama en çok dedemden öğrendim. evde oturup öğretmeye çalışırdı bana sağolsun çok faydaları oldu. büyüdükçe de forumlarla ingilizce sitelerle oyunlarla ve yabancı arkadaşlarım sayesinde iyice pekiştirdim
ingilizceyi cok seviyorum ve severek ogrendim. bizim bir hocamiz vardi, bize hep yeni uniteye gectigimizde o unitenin kelimelerini odev olarak bes kez yazdiriyordu. bende oradan gelerek butun sozleri yaza yaza ezberledim ve ondan sonra ingilizce dersine bir yogunlugum artti. ancak ingilizce sinavlarina veya sozlulerine calismiyorum cunku ingilizce beynimin bir kenarinda resmen. yani benden bir parca hali almis gibi bir sey istedigim zaman akici bir sekilde ingilizce cumle kurabiliyorum. bunun icin mutluyum ve zamani geldiginde de bana yarari olacagini dusunuyorum.
ingilizceyi tam olarak öğrenmiş olsam bu soruya kesin bir cevap verebilirdim ama bizim eğitim sistemimizde ingilizce eğitimi yok. ilkokuldan itibaren sürekli olarak bana what is your name diye soran bir sistem mi olur. ben böyle bir sistemle ne öğrenebilirim sürekle tekrar sürekli ezber. kademeli olarak ilerleme diye bir şey yok. üniversiteye geldiğinizde dahi aynı şey karşınıza çıkıyor. yabancı dil eğitim sisteminin kökten değişmesi gerekir yoksa yol tarifi soran turistlere sen var yüz metre gitmek ardından sağa dönmek diye anlatıp duracağız
okul sıralarında öğrendim. çok iyi konuşamasam da, ne denildiğini anlayacak ya da derdimi anlatacak kadar cümleler kurabileceğim düzeydeyim.