ben diyorum mesela nerede o eski günler diye eski günler çok iyi değilsin zamanlarda bolluk bereket vardı ve benim derslerim her şeyim hayatım çok iyi gidiyordu.ama zaman ilerledikçe ben kötüye gidiyorum ve hayatım kötüleşiyor çok karmakarışık oluyor hiçbir şeyi ayırt edemiyorum ben kararsız kalıyorum gün geçtikçe daha da zora doğru ve daha da kötüye doğru gidiyorum.eskiden benfutbol bağımlısı bir çocuktum ve fazlasıyla futbol oyunları futbol haklıydın sürekli oynardım hiç bırakamazdım arkadaşlarınızla birlikte çıkan top oynardık ama şu anda futbol oynamayı bıraktım ben evimde oturuyorum sürekli telefona bağımlıyım eskiden arkadaşlarım gelirdi sürekli yanıma sürekli birlikte top oynardık gezerdik eğlenirdik ama hiç bir de benim gibi günümüzde ise hiç bir de yanıma geliyor ve benim gibi aynı şekilde evlerinin çıkmıyorlar ve telefona bağımlı durumdalar teknoloji ilerledi gün geçtikçe ilerledikçe insanlar kötüleşmeye başladı.bir de şunu da ekleyeyim ki nerede o eski günler dedirten olaylar şudur eski günlerde ülkemizde dünya üzerinde suriyeli vardı ama şu anda milyonun üzerinde suriye'de bulunuyor nerede o eski günler bu yüzden de diyorum eski günlerde orada mıydı kimse yoktu yabancılar yoktur sadece biz vardık ama günümüzde ise her yere bakınca çingeneler suriyeliler ortalık hep bunlardan kaynıyor ve hiç iyi bir izlenim değil düşüncelerin bunlardır ve nerede o eski günler tekrardan diyorum.
ben küçükken "nerede o eski günler" diyenlere çok kızarsın, bu insanlar niye böyle söylüyor diye, şimdi çok iyi anlıyorum ve ben de diyorum, "nerede o eski günler".
ben eskileri her geçen gün daha da çok özlüyorum, kalabalıklar samimiyetlikler huzur mutluluk içtenlik ne ararsan vardı resmen eskilerde. özellikle çocukluk döneminde ki zamanın geri gelmesini çok istiyorum, sabah evden bir çıkardık akşama kadar gelmezdik ve günümüzü gün ederdik her seferinde.hiçbir sıkıntımız yoktu gelecek adına da telaşımız yoktu, tek korkumuz doyasıya güldüğümüz zamanın büyüsünün bozalması olurdu ama çocuk aklı pek yetmiyordu, yani çok aklımızı yormazdık yoracak kadar da değersiz değildi endişeyle korkmakla.annem babam elden bu kadar da elden ayaktan düşmüş değillerdi, annem 4 oğlu kocası ve evin halini çok rahat bir şekilde çekip çeviriyordu, ben annemin o hâlini çok özledim.ilkokul zamanlarında ki arkadaşlıkları çok özledim, lise yıllarında ki unutamadığım güzellikleri çok özledim.abimlerin bize anlattığı olayları abartmasını çok özledim.4 kardeşin de babam oturmadan yemeğe başlamadığımız zamanı özledim, şimdilerde herkes çil yavrusu gibi bir yerlere dağıldı ne yazık ki.eskileri kim özlemez ki allahasen, herkesin burnunda tüttüğü geçmişi var ve geri gelmesi için elinde ne var ne yok herşeyini verir.
var tabi ki. ben en çok ailemle geçirdiğim eski kalabalık günlerimi özlüyorum. özellikle çocukluk zamanımda babamın ve annemin ilgisini özlüyorum. durumumuz iyi değildi hatta sürekli çalışıyorduk sırf yaşayabilmek için ama mutluyduk, huzurluyduk. çok eksiğimiz vardı ama kendimizi çok güçlü görürdük. her şeyi halledebileceğimize inanırdık. severdik, sayardık. tüm kardeşler toplanıp harika oyunlar oynardık. eğlenirdik. çamurdan bebekler ve oyuncaklar yapardık. odunlardan değişik oyunlar üretirdik. top yoktu ama poşete veya beze bir şeyler doldururduk top yapardık. içerisine bazen saman faaln eklerdik. yedi tuğla, saklambaç, yerden yüksek, ip atlama gibi oyunlar oynardık. piknik yapardık ama nerede yeşillik gördüysek orada yani.
demeyen yoktur herhalde. şimdiki nesil bir değişik saygı yok sevgi yok şımarık. aklı bir karış havada. bütün amacı like almak olan bir nesilden ne beklenir ki.