dilencilere para birkaç sene önce hangi dilenci gördüğün zaman hallerini acıyıp eğer para üstünde olsaydı verirdim. ve hallerine çok acıyordum hep dua ederdim allah'ım sen bunları bu halden kurtar diye bir gün orta yaşlı bir adam bir tarafını eğilerek o kadar acı bir şekilde allah rızası için para ver bende de o gün para hiç yoktu ve çocuğun benimleydi bana simit al diye ağlıyordu adam o kadar allah için dedi sinirlerim bozuldu ve adama baktım ve şöyle dedim sen allah'ın adına kurban ol belki insanlarda para olmayabilir niye allah'ın adını kullanıyorsun sonra geçtim birkaç gün sonra geçti o adamı gördüm hiçbir yeri sakat değildi ve önümde telefonla gayet benden daha sağlıklı konuşarak gidiyor ve bir müddet gittikten sonra ben de o tarafa gittim baktım bir bakkalda oturup topladığı bozuk paraları kağıt paraya çevriyor. ve benden daha sağlıklı ve daha dinç hiç ihtiyacı olan birine benzemiyor. o günden sonra artık dilencileri gördüğüm zaman nadiren para veriyorum. hiç dilencilere para vermem çünkü birçok dilenci gerçekten hazır yemeye alışmış dilenmeye alışmış bir şekilde dileniyorlar artık dışında hiçbir dilenciye doğru dürüst inanamıyorum eğer çok allah'ın adını kullanmasa dilenciye para veritim bazen çok allah için diyor o da dilenciye acıdığım için değil allah için elimde para olsa veririm yoksa vermem. şimdi de bazen pazarlarda o adama rastlıyorum tam allah için diyor böyle gözlerine bakınca beni gördüğü zaman hemen gözlerini kaçırıp böyle acele edip benden uzaklaşmaya çalışıyor. çünkü ben onu öyle sağlıklı bir halde gördüm ve ona birkaç söz söyledim utanmıyorsun kendinden milleti ve insanları kandırıyorsun diye artık o günden sonra beni ne zaman o görürsem hep benden kaçıyor.
tabikide para veriyorum ama birde içimde kalıyor. veriyoruz para ama allah kabul etmiyor para verdiğin dilenci ya gerçekten paraya ihtiyacı var yada zengin bir dilencidi ama ben nasıl olduğunu bilmiyorum ayırt etmek zor.
bu konuda birçok deneyimim oldu, ve artık dilencilere asla para vermiyorum. hepsi birer yalancı. bu hayatta muhtaç kişilerin dilenmeye utanıp da ne zor şartlarda çalışıp alın teriyle para kazandıklarını görüyorum. dilencilerin cebinden çıkardıkları ve çantalarına koydukları yüklü miktarda bozuk parayı da çok gördüm. ölen dilencilerin banka hesaplarında milyonlarca türk lirası çıktığını da gördüm. üstü polis tarafından aranan dilencilerin birkaç saatten 300 tl den fazla topladıklarını da okudum. bir de dilencilerin çoğunun na-sempatik davranışları da sinir ediyor beni. kısaca artık dilencilere para vermiyorum, dilenmeye yüzü olmayan, fakat muhtaç olduğu her halinden belli olan kişilere para veririm ama. yeter ki dilencilik yapmasınlar
elimin altında bozuk para varsa veririm. ama döviz bürosunda bir dilencinin para tümlettiğini gördüm o günden beri pek inancım kalmadı açıkcası.
ben dilencilere para vermem asla katiyen ben anneme bile verme diyom allah rızası için derse ver diyor. anne dedim onu zaten oyun için kullanıyorlar. insan yürüyor hali keyfi yerinde gitmiş dilencilik yapıyor neden diyorki benim dilencilik param asgari ücretten çok o yüzden yapım diyor. şunu yapsalar ellerinde birşey satsalar bence dilenmekten iyidir. yine aslında bizim hatamız biz para vermesek onlar dilenmezler. çünkü onlar bizden zenginler çogu villalarda yaşıyor.
ben de vermiyorum. çünkü eğer para verirsem bu insanlar sağlam olsun olmasın onları daha çok dinlenmeye iter. nasıl olsa ben burdan para kazanıyorum der ve aynı şekilde dilenmeye devam eder.
kesinlikle vermem. çünkü sapasaglam insanlar vicdan sömürüsü yapıyor.