değer verdiğim insanlardan çok ihanete uğradım ben genellikle çok sevdiğim ve çok değer verdiğim insanlar işi bana düştüğü zaman bana çok iyi davranıp beni çok sevdiğini söylüyorlar ve benim gibisi yok diyorlar ama işi bittiğinde beni hiç hatırlamıyor sonra da arkamda olur olmaz şeyler söyleyip iftira atıyorlar hem de en yakınından ailemden böyle şeyler gördüm ben artık alıştım hiç kimseyi kafaya takmıyorum bundan sonra ben de dedim ki eğer birinin işi bana düştüğü zaman kapımı çalmasın eğer beni ailesi olarak görüyorsa beni seviyorsan beni görmeye geliyorsa kapım açıktır eğer işi olduğu zaman kapımı çalıyorsa kapım onlara kapalıdır dedim artık bundan sonra hiç kimsenin işini görmüyorum çünkü sonrasında hep kötü olan ben oluyorum.
ihanet demeyelim de değer verdiğim insanlar gidince üzülüyorum hayattan bir daha soğuyorum.