anı yaşamayı felsefe edinmeye çalışıyorum ama pek de başarılı olamıyorum bazen. ya geçmiş sıkıntılar ya da gelecek kaygısı günü unutturabiliyor.
ama hayat felsefem akışına bırakıp hayatı olduğu gibi kabul etmek.
hayat felsefesini öğrenmek istiyorsun öğle mi , polat hocam , ilk önce hayatin bir darbesini bir çilesini cekmen lazim be öğle senin sandığın gibi buradan öğreneceğin şeyler le hayattan kurtulunulmuyor.
ne yazık ki öğle bir acısını tatlısını yaşayacaksın ki , sonra diyeceksin haa hayat buymuş bee diye, hani bir söz vardır ama şuan buraya yazamam işte o sözü uygulayacaksın ve yaşaya yaşaya hayatin öğrenme basamaklarını çıkacaksın ve gün gelecek o basamakların en tepesin de olduğunu düşünerek hayat herşeyini öğrendim diyeceksin ve o esnada hayattan bir takke daha yiyeceksin ve hayat sana yine bir şey daha öğretmiş olacak. o da ne zaman hayati dersinin biteceğini son nefesini verirken anlayacaksın .
işte hayat böyle daha ne yaşarım bundan kötü diyorsun ve büyük konuşuyorsun ve rabbim daha da kötüleri vardı ama ben sana vermiyordum. madem böyle dedin al sana bir kademe daha büyük sıkıntı diyerek bir dert daha ekleniyor sırtına onun için hiç bir zaman böyle bir cümle kurmaktan kaçınacaksın ve her zaman çok şükür halime diyeceksin.
benim felsefem de bu ne zaman dara düşsem. rabbim beterin den korusun derim ve yine rabbime sığınırım yoksa gidecek başka da kapımız da yok zaten, işte bu neden den dolayı da kendimizi büyük görmenin ne mantığı var ne de anlamı, geldik gidiyoruz şu fani dünya da daha neler görürüz ki diyeceğine, kendine çeki düzen verip, buna da şükür deyip yolumuza devam etmeliyiz. bunlar da benim görüşüm.
belki yanlışım vardır sizce ama genel olarak doğru olduğunu iş işten geçtikten sonra anlarsın eğer şimdi anlamaz isen. hadi kolay gelsin bakalım. bol kazançlar dilerim. sağlıcakla kalasın. başarılar.
arayanı ararım,soranı sorarım,seveni severim,hata yapanı üzerim. öyle yani hayat felseem bundan ibarettir.
ya hep, ya hiç. bir şey varsa ya vardır, ya da yoktur.