birisi bana yalan söyliycek bende bunu öğrenicem sonra susucam öylemi hayır yok öyle bişey hayatta susmam onu öğrendiğim anda ilk önce o kişinin yanına giderim sonra onu rezil ederim sonra tüm bağlarımı koparırım.
değer verdiğim biri ise karşıma alır konuşurum ama bu sürekli devam ederse arama mesafe koyarım, uzaklaşırım sürekli yalan söyleyen birini hayatımda tutmanın bir manası yok
gözünün içine baka baka yalan söyleyebilmiş birine ne diyebilirsin ki? yalan söylediğini bildikten sonra o kişiyi daha az ciddiye almaya başlarsın bence, daha az, daha az... sonra araya mesafe girer, ya da girebilir. bana birini utandırmak da bile bile susmak da çok kötü hissettiriyor. iki ucu şey yani. kimse kimseye yalan söylemesin ya artık geçelim bunları, ne gerek var yani? değdi mi şimdi araya limonilik katmaya?
ben allah'a havale edenlerdenim ve bu beni çok yıpratıyor bilip susmak. ama söyleyince birşey değişmeyeceğini bildiğimden susuyorum. eğer gücünüz varsa susmayın yüzüne yüzüne vurun.
eğer çok değer verdiğim bir kişiyse kendisi,bunu bile bile susmam .
bütün öfkemi,nefretimi yüzüne kusarım yada lafımı sokarım anında düşünmem.
bana yalan söylemiş bir de bak , o an çok öfkelenirim. sonuçta ben kendimi yiyeceğime o kendine yük etsin,sonra ya hayatımdan çıkartırım onu, ya da o bu duruma ve benim laflarıma bir süre katlanmaya razı olur. yalanın ve dayağın bahanesi olamaz.
yalanını yüzüne düzgün bir üslupla belirtirim utanmasini isterim
onun yalanını yakaladığımı anlamamasını sağlar, doğru zaman geldiğinde yüzüne vurur/önemli kişilerin yanında umursamazca doğrusunu söylerim.