ben hayatimdaki en ders verici olay tabiki benim isanlara güvenmem oldu gercekden.kendim gibi biliyorum onlarida yada sahip çikiyoruz adam gibi seviyoruz ama sonunda bakiyoruz baskasi ile anılıyor isimleri.
annemi dinlemeden aldığım hayatı kararın
sonunda annemin dediği gibi çıkması
bu beni yasadiklarimdan dolayı değil annemi uzdugum için çok üzdü. gerisi boş
hayatta insana en acı veren şeylerden biriside anne baba sözünü dinlememektir. kendi bildiğimizi okuyup bildiğimize gitmek bazen iyi sonuçlar doğurmayabilir.
bana en hata verici olay dedemi kaybetmemdi çok sevdiğim bir kişi idi konuşurduk gülüşürdük.kendi turp gibiydi eğlendin gezdim tozdum günahlar işledim dedeme mide kanseri tehşisi koydukar ve hastaneye yarırdılar çok geçmeden eve getirdik yürüyenez bir durumdaydı ve çok zaman geçmeden ben başında kuran okurken öldü ve benim piskolojim bozuldu sürekli ahireti araştırıp duruyordum anladımki hayat göründüğü kadar toz pembe değil imiş ne dememiz gerekiyormuş ne oldum değil ne olacağım lütfen sizde çok hatalar yapmayın zina gibi ahiret hayatınıda düşünün
kimseyi düştüğü durumdan dolayı kınamamalıyız, ben kınadım başıma geldi.
yakınlarını kaybetmek kadar ders verici olay olduğunu düşünmüyorum.
babam bana ders çalış dedi ve ben bi kızın peşine düştüm hiç ders çalışmadım sınıfta kaldım pişman oldum halen daha pişmanım
annemin anne olunca anlarsın dediği ve anne oldum annemi gayet çok iyi anlıyorum
hiçbir şeyin anne babanın ölmesi kadar ders verici olduğunu düşünmüyorum
en ders verici olay:bigun babam dediki gelin dugune gitcez annem hayir gitmeylim demesine ragmen ben annemi buna ikna edip kaldirip goturdum eskisehire izmirden gitcez ve babam arabayi kullniyor eskisehirde tabii kar yagiyormus biz bunu bilmiyorduk ve ogun buyuk bi kaza yasadik ve bundan sonra kimseyi bisiye zorlamicagimi ogrenmis oldum haylada aklima geldikce kotu oluyorum hayla pismanim.
hayatım en önyargılı davrandığım ve çok pişman olduğum çok olay var fakat bir tanesini anlatayım size bir keresinde evde kimse yoktu. ve ben de dışarı çıktım henüz on yaşlarında falandım. dışarı çıktım yerde on 10 tl gördüm ve bakkala gittim bakkala gittiğimde bakkaldan bir şeyler çalıyorlardı daha doğrusu ben öyle sanmıştım.daha sonra eve geldiğimde evdekiler gelmişti hemen onları anlattım bu olayı onlarda sana öyle gelmiş falan dediler daha sonra oraya tekrar gittim. meğer adamı deniyorlarmış. tan'ın aklarymiş adam. o günden sonra hiçbir olaya önyargılı yaklaşmadım. bir diğer olay kısa bir keresinde de kuzenimle dışarda gezerken adamın biri bize çikolata verdi.bizden çok korkup adamdan kaçtık meğer adam kandil gecesiymişte çikolata dağıtıyormuş.
internet sitelerine güvenip para yatırdım ve kaybettim.hayatimdaki en aptalca yaptığım şeydi.buda bana ders olsun dedim
tabiki insanlara güvenmemek ve dostluğun arkadaşlığın sağlam olması önemli bazı zamanlarda çok büyük dersimi aldım bu konuda
önyargılı davrandığımn farkına varmak bu durum beni acayip yaralamıştı
çok üzülmüştüm
en yakınım dediğim insanlara güvenipte onları hayatımdan hiç gitmeyecekler gibi görmem ama her seferinde tek başına kalan ve yarı yolda kalan kişinin ben olması artık benim için ders verici olaylardan biri olmuştur. çünkü artık kimseye çok fazla güvenmiyorum ve kimseye haddinden fazla değer vermiyorum. artık gözümde herkes ederi kadar. fazlasına lüzum yok. fazlası da zarar zaten.
aynı şeyi onlarca defa yaşamama rağmen insanlara güvenmeye devam ettim en sonunda en güvendiğim insan kardeşim saydığım insan ona olan güvenimi en güzel şekilde suistimal edip neredeyse bütün paramı çalıp gitti. aylarca benim paramla fark etmeden krallar gibi yaşatmışım onu. ne diyeyim canı sağolsun ama bir daha asla kimseye güvenmemem gerektiğini bana güzel anlattı teşekkür ediyorum kendisine buradan.
senin yanında başkasının ardından bol bol atanların birgün de başkalarının yanında senin hakkında bol bol atması
kötülüklerin hic bir zaman kazanmayacagi gözümle şahid oldum her zaman olmasa da iyilikler kazanacak.
en büyük dersi güven konusu üzerinden görüyoruz bir arkadaşım vardı fazla güvenmiştim sağolsun öğretti bana