çaresiz kaldığım zaman oldu ama yinede çok şükür halimize herşey allahtan
çaresiz kaldığım zamanlar tabii ki de oldu ve gerçekten çok zor zamanlardı ve çokta yıprattı o dönemde ama bir şekilde geçti şimdi o zamanlara baktığım keşke akışına bıraksaydım ve daha az yıpratsaydım kendimi diye düşünüyorum. bu tarz zamanlarda sıpındığım dualarım oluyor.
sensiz kaldığım anlar oldu ve çaresizlikten pek de bir şey yapamadım
mutlaka her insan hayatı boyunca bir kere de olsa çaresiz kalmıştır. tabii ki ben de çaresiz kaldığım bir anımı paylaşmak istiyorum daha çok küçüktüm ve aile şiddetine karşı dayanacak gücüm kalmamıştı başımda babam olmadığı için sadece annem vardı ve amcamlar ,yengemler çevremizdeki hemen hemen herkes çok fazla konuşuyordu anneme çok fazla laf geliyordu eğer hiçbir şey yapmayıp söylenen her şeye kulak asıp annemin yanında kalmaya devam etseydim annem gerçekten daha fazla acı çekerdi ve her gün ağlamaya devam ederdi ,başım alıp gitseydim bu sefer anneme zarar verirler ve annem tek başına asla bu insanları kaldıramazdı ne yapacağımı bilmiyordum öyle çaresiz bir durumdaydım ki o günleri asla unutamıyorum.
çaresiz kaldığım çok zaman oldu. elimden geldiğince dilimin döndüğünce dua ettim. allah’ın bana bir kapı açmasını bekledim. her zaman bir unut vardır çünkü.
çaresiz kaldığım zamanlar olmuştur. o zamanlarda tek yaptığım şey rabbime sığınmaktır.
herkesin bir çaresiz kaldığı anı olmuştur ama ben hatrlamiyorm yani ne olduğunu ne yaptığımı falan