çünkü insanoğlu elindekilerin kıymetini bilmez her zaman daha fazlasını ister ve en güzelini ister bu yüzden elindekinin kıymetini elinden gidince anlar o zamanda iş işten geçer. bu yüzden hep mutsuz olurlar
yaratılış gereği insanoğlu küçük şeylerle mutlu olmasını bilmez. her zaman daha fazla gelişmek, ilerlemek üzere programlanmış olan insanoğlu doğası gereği gelişme ve ilerleme kaydetmek için sahip oldukları ile yetinmeyi beceremez, küçük şeylerle mutlu olmasını bilemez. eğer küçük şeylerle mutlu olmasını bilseydi insanoğlu hep olduğu yerde sayacak ve şuanki sahip olduğu teknolojik ve bilinçsel gelişmişlikten çok uzakta geride kalmış olacaktı.
insanoğlu hep daha fazlasını ister. parası yetmez 10 katını kazanır ve yaşam tarzı değiştiği için yine yetmez. küçük mutlulukları görmez taki kaybedene kadar.
küçük şeylerin mutluluğuda küçük olduğu ıçındır.
insanoğlu açtır ilk önce bir arabaya sahip olmak ister sonra bir üst modelini ister ve sonra bir üst modelini daha oysa ki ilk arabayı aldığında işe otobüsle gittiğini zorluklar çektiğini anında unutur tıpkı arabayı ilk aldığında ki mutluluğu unuttuuğu gibi insanoğlu dinamiktir sürekli hedef koyar kendisine sürekli kıyaslama yapar bu çok paran olsa dahi böyledir. sanmayın ki para olunca biten bişey
insan belirli bir zaman zarfında elinde ki şeylerle mutlu olmayı yetinir, giderek elindekinin onu baydığını onu sıktığını ve bu yüzden farklı heyecanlara yelken açmanın daha doğru olacağı içimizde oluşan dürtü sonucu kademeli bir şekilde yapmaya el atmaya kalkışmamız demektir.insan iyi kötü bir şeylere sahipken çevresinde gördükleri sonucu daha da güzellikleri emel olarak görür ve hedeflerini başka şeylere daha yükseklere çevirmesini engelleyemez, bu kapitalist sistemin bir parçası haline gelen sömürü demektir.
kapitalizm sana küçük şeylerle mutlu ol demez de ondan.seni nesnelere paraya karşı küçültür.para güç demektir çünkü.bu her toplumda her dinde hep böyle olmuştur.hiçbir din fakiri sevmez.pek çok din görevlisi zengine hizmet eder.fakir insanlara kalan ise şu günah bu günah gibi sosyal hayatı daraltan hurafelerdir.tabi ben fakirlik terimini asla kullanan biri değilim.emekçi insan demek daha doğru olur.televizyonlar reklamlar insan beynini hep daha daha daha üzerine kodluyor.şu alışveriş merkezlerindeki ışıklar varya hani onlar bile daha çok alışveriş yapmamız üzerine kurgulanmış.cepecevre kuşatılmışız daha çok tüketelim diye.bütün bu hengamenin içinde ömrümüz tükenip gitmekte.
cunku herseyin fazlasini ister elindekiyle yetinmeye calismaz
insanları küçük şeylerle mutlu edebiliriz.yeter ki insanlar mutlu olmayı bilsin ve amacı maddiyat olmasın
bence bu durum insandan insana değişir. ama insanlarda genelde bir açgözlülük vardır ve insan her zaman sahip olduğu şeyin daha fazlasını ister. bu yüzden istediği her şeye sahip oldukça artık küçükşeyler insanları mutlu etmeye başlar. mesela fakir bir insan hep zengin olma hayali kurarken zengin insan da bir türlü mutlu olmayı başaramaz.
cunku hep daha fazlasini ister doyumsuzdur elindekinin kiymetini bilmez kaybedince anlar
çünkü insanoğlu çiğ süt emmiş nankördür her zaman elimizdekiyle yetinmeliyiz allaha şükretmeliyiz bende eskiden daha fazlasını isterdim her zaman ancak şu an allaha her gün şükrediyorum yediğimiz içtiğimiz şeyler için şükretmek çok iyi bir şeydir her insana tavsiye ederim gözünüz aç olmasın.
insan oğlu gözü aç olduğu için oldukça daha çok ister
insanoğlu nankördür bu genel bir durumdur istisnalar dışında.
hep kendinde olmayanı ister saçları düz olanlar kıvırcık olmaya özenir, kıvırcıklar düz saça.
insanoğlu elindekinin kıymetini bilmez hep daha fazlasını daha iyisini daha güzelini daha gösterişli olanını ister elindekinin ne kadar güzel ve değerli olduğunu ancak kaybedince anlar elimizdekilerle kucukte olsa yetinmeyi bilsek çok mutlu olacagiz
çünkü insanlar doyumsuz. hep daha fazlasını istiyor ve elinde olanla mutlu olmayı bilmiyorlar. daha büyük ve elde edemeyecekleri şeylerin peşinde koşarken mutlu olma fırsatını ellerinden kaçırıyorlar.
o hayata alıştığı için basit görür ve daha lüxüsünü ister o yüzden mutluluk çok zorlaşır
nefsleri yuzunden yetinmezler hic bir seye her zaman daha fazlasini isterler
insan oğlu her daim nankördür asla az ile yetinmeyi ve şükretmeyi bilmez. ve çoğu insan nefsiyle hareket eder ve asla mutlu olamaz nefis doyumsuzdur çünkü ne yaparsan yap nefsini doyuramazsın insan oğlunun o yüzden asla küçük seylerle mutlu olamaz ev alır araba ister araba alır yazlık ister yazlık alır başka birsey ister ama tüm bunları nasip eden allaha asla şükretmez.
bi insan orta zenginlikte gozu ac ve diger insan cok zengin o orta zengin olan kisi onda olan bende neden yok derdine dusmesi bazi seyleri dusunerek degilde hava atmak gösteris yapmak icin gözü yükseklerde olur