biraz alıyorum bazen fazladan tat alıyorum bazense hiç almıyorum.
genellikle hayattan pek tat alamasam da aldığım zamanlarda olmuyor değil. mesela sevdiğim adamın yanındayken gerçekten hayattan tat aldığımı hissediyorum. çünkü onun yanındayken çok mutlu oluyorum. beni güldürmek için elinden ne geliyorsa yapıyor. hayatımın en güzel anları onunla geçiyor.
hayattan genel olarak kendi başıma mümkün mertebe keyif alıp zamanımı kaliteli geçirmeye çalışıyorum.fakat malum hepimiz sosyal varlıklarız,bu kendi hayatımda başardığım durumu sosyal ilişkiler boyutunda pek başardığımı söyleyemiyorum. bunun altında yatan sebepleri kendimce irdelemeye çalışacak olursam ilkbaşta gerek bireysel olarak gerek toplumsal olarak tefekkür yani şükür duygumuzu azaltmamızdan dolayı hayatımızda keyif ve mutlu olma oranı düşüyor. insanlar genelde eskilerin hayattan az mal varlığına ve zenginliğe sahip olmasına rağmen mutlu olmalarını devamlı surette bahseder dururlar.buradaki temel değerlendirme o insanların hayatlarındaki sahip olduklarına şükret meleri fakat buna rağmen yeni şeyler elde etmek için de dozunda çabalayıp çalışmalarından ileri gelir.fakat günümüz dünyasında gerek bireysel gerek toplumsal olarak insanlar sahip olduklarının çok çok üstündeki sınırlı sayıda insanın sahip olabileceği şeye sahip olmak istedikleri için dolayısıyla ellerindeki ile mutlu olmayı başaramamaktalar.bu duygunun bir üst versiyonu ise insanların etrafındaki insanları birer yaşayan düşünen ve hassas varlık olmayı bırakıp para kazanmak için araç olarak görmeleri neden ileri geliyor.ve insan farkında olmadan aslında herkes birbirini bu şekilde değerlendirdiği için sosyal anlamda kopmalar ve yalnızlaşma lar sonucunda insanların hayattan zevk alma çevresi azalmaya başlıyor.hayatta mutlu olamam olmamızın bir diğer nedeni ise kendimize daha az zaman ayırıp çalışma ve para kazanmaya dönük faaliyetlerimizde artış sağlamamızdan kaynaklanıyor.ve hayattan keyif alınacak olan o geniş belli yaş aralığında da çalışarak ve kendimize zaman ayırmaya rock geçirdikten sonra yaşadığımız pişmanlıktan dolayı daha sonraki güzel yaşlılıktaki zamanlarımızı da mutlu olmayarak geçiriyoruz.son dönemlerde meşhur olan ve herkesin diline doladığı bir deyim olan anı yaşamak tam anlamıyla bunu ifade ediyor aslında. çalışmaya dönük olarak peygamberimiz hz muhammed (sallallahu aleyhi ve sellemin) söylemiş olduğu hiç ölmeyecekmiş gibi dünya hayatı için ve yarın ölecekmiş gibi de ahiret hayatı için çalışmak aslında tam dengeyi gösteriyor.yani günümüz kapitalist ve materyalist dünyasının insanları sadece maddeci bir hayat biçimi sunmasın yanında insanın manevi olarak da belli şeyleri hayatında yapması onun mutluluğu ulaşmasına ciddi şekilde fayda ve etki ediyor.
hayır malesef mutlu değilim.mutlu olabileceğim bir hayat istiyorum.
hayattan tat almaya çalışıyorum. çok şükür her halimize hayat surat asacak kadar uzun değil.
çok şükür. yaşadığım hayata güzel bir pencereden bakmaya ve tat almaya çalışıyorum. pozitif düşünüyorum ki pozitif olsun.
ne kadar alınabilirse o kadar işte halimize şükürler olsun.
malesef son zamanlarda almıyorumm
hayır hayatımın zevkli hiçbir yanı yok maalesef
hayır çok sıkıcı geliyo hiç keyif almıyorum sevemedim bu hayatı
kesinlikle almiyorum. bir an once zengin olmak istiyorum