aslında arkadaş ortamın olduğumda sosyal bir hayatım oluyor. geçen yıl arkadaş ortamımız bayağı bir kalabalıktı. o zaman her gün dışarıda bir şeyler yaparak iki güne bir canlı müziğe giderek eğleniyorduk. sık sık sürekli piknik yapıyorduk. hiçbir şey bulamazsak arkadaşlarımızla birlikte çarşıya kadar yürüyüp çekirdek çay yaparak eğleniyorduk ve tekrar yurda geliyorduk. geçen yıl ortamımız bayağı iyi olduğu için çok sosyal bir hayata sahiptik bu yıl biraz daha az sosyaliz.
kimine göre evet kime göre hayır bilemedim ki şimdi
bugün burda herşeye son bir kez nokta koyalım ve çekip uzaklara gidelim, herşeyden vazgeçelim yaşamaktan, özlemekten, görmekten, bilmekten duymaktan olacaklara yada olanlara daha ne kadar katlanmaktan çırpınmaktan herşey den vazgeçelim artık akışına bırakalım herşeyi bir günde biz yarını düşünmeden yaşayalım ne olur ? ne kaybederiz ki bı yerimiz mi eksilir yada elimizin altından biseyler mı kayıp gider anlam vermek zor insanları anlamak zor hayatı anlamak zor yaşamak daha da zor her gün aldığın nefeslerin boşa alınmış olduğunu bilmek ne acı boşa geçen zaman çabasız savaşsız olan zamanlar vs vs . bugün sizlere okuduğum kitaptan sizlere birşeyler yazacağım buraya böyle mükemmel bir öyküye giriş görmedim çok etkilediğini için yazıyorum şimdi başlıyorum ...
robinson crusoe;
1632 yılında york kentinde asil bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldim. babam aslen buralı değildi. ticarette iyi bir yere gelmiş olan babam, bremenli bir yabancıydı. daha sonra york'a yerleşerek asil bir aile olan robinsonların kızıyla yani annemle evlenmiş, bu evlilik üç çocukla meyvesini vermişti.
iki ağabeyim vardı. biri daha ince ispanyollara karşı yapılan savaşta yarbayken hayatını kaybetti. diğer ağabeyim hakkında hiç bir zaman sağlam bir bilgiye sahip olamadık.
ailenin en küçük oğlu olduğum için biraz nazlı yetişmiş, bundan dolayı tam bir iş öğrenememiştim. bu yüzden daha o günlerde aklıma değişik, uçuk kaçık düşünceler geliyordu. yaşı epey ilerlemiş olan babam hukukçu olmam için o zamanın en iyi eğitimini vermeye çalışmış, beni bu uğurda hazırlamaya gayret göstermişti. ama benim hayallerimde uçsuz bucaksız denizlere açılmak vardı. bu hayaller babamın isteklerini kulak ardı etmemek, annemin örgütlerine karşı koyma sebep oluyordu. buda beni acılar içine sürükleyecek olan kaderimin bir oyunuydu.
bilgisine ve ağırbaşlılığına hayran olduğum babam, benim düşüncelerimi sezmiş olacak ki bana ağırbaşlı uyarılar yaptı. babamın damla hastalığı yüzünden odasından çıkığını çok az hatırlarım.
bir sabah yine odasındayken beni yanına çağırdı ve bu fikrimden vazgeçirmeye çalıştı. bir işte ilerleyip varlıklı bir şekilde hayatı rahatça geçirmek varken denizlere açılma istediğimin mantıklı bir sebebini söylememi istedi. bu gibi düşüncelerin ya ipsiz sapsız insanların oradan sürüklenmek için tuttukları yol olduğunu ya da ticarette büyük düşünen ve biraz ticaret yaparak çok zengin yaşamak isteyen insanlara ait olduğunu, benim durumumun bundan tamamen farklı olduğunu, çok fakir ve çok zengin olmanın pek sağlıklı olmadığını, fakirlikteki sıkıntılardan yorgunluktan zenginlikten kıskançlıklardan , kötü düşüncelerden orta halli yaşamanın daha iyi olduğunu uzun süren deneyimler sonucu huzurunun ancak böyle elde edilebileceğini anlattı ... bu mükemmel girişi sizlerle paylaşmak istedim çok etkileyici kesinlikle okuyun
sosyal bir hayata sahip olduğumu düşünmüyorum, artık yani sosyallik kavramı yavaş yavaş bitmeye başladı geçim konusu artık bizler için sosyallik önce karnın doğacak
sosyal hayata sahip olduğum söylenemez günlük işler geçim sıkıntısı derken pek sosyalleşmeye fırsatım olmuyor malesef.
eskisi kadar değil, insan belli bir yaştan sonra daha seçici oluyor her konuda. ama asosyal de değilim.
sosyal bir hayata maalesef istediğim halde, tam istediğim oranda sahip değilim.sanırım bunda yaşamış olduğum yoğun hayatın ciddi etkisi var.bir hayli zamandır tiyatroya gidemedim. gezip görme konusunda başarılı olsamda sanat ve spor faaliyetlerine yeteri kadar vakit ayıramıyorum bir süredir.
şu aralar sosyal bir hayata sahip değilim şu anda olduğu gibi sanal sosyallik on planda
maalesef o kadar da sosyal bir hayat söz konusu değil