galiba arkadaş grubumun arasında en duygusal benim. olur olmadık yerlerde ufak bir ayrıntıdaki hüzne basarım feryadı. örneğin komedi filmlerinde ufak bir hüzünlü sahne var. amaan kaçırırsam hatrım kalır. hemen gözlerim dolar. hele dram filmine gidersek sinemada arkadaşlarımı nasıl rezil ettiğimi tahmin ediyorsunuzdur. kimse benimle sinemaya gitmek istemiyor bu yüzden. duygusal olmak zor şey arkadaş. 40 yaş yaşlandım resmen.
arkadaşım alingandir yani onun için hiç birşey demiyorum. beni sinir ederse anca öyle küser benimle ben hiç aramam sormam kendisi arar hep beni .
o kadar duygusal bir arkadaşım yok olanlarda gördüğüm kadarıyla gösteriş yapıyor sanki.
en duygusal arkadaşlarımın özellikleri, hiç birine bir şey denmiyor. dendiği vakit ağlamaya başlıyorlar çünkü bu nedenle de bir şey demeye gelmiyor.