sen beni öpersen belki de ben fransız olurum
şehre inerim bir sinema yağmura çalar
otomobil icat olunur , zarifoğlu ölür
dünyadaki tüm zenciler kırk yaşından büyüktür.
senegalliler dahil değil
sen beni öpersen belki de bulvarlar iltihaplanır
çağdaş coğrafyalarda üretir cesetlerini siyaset bilimi
o vakit bir sufiyi darplarla gebertebilirsin
hayat bir yanıyla güzeldir canım, sende güzelsin
yoksa seni rahatsız mı ettim?
sen beni öpersen belki de aşkımız pratik karşılık bulur
ne ikna edici bir intihar girişimidir şimdi göz göze gelmek
elbette ata binmek gibidir seni sevmek sevgilim
elbette gayet rasyoneldir attan atlamak
freud diye bir şey yoktur.
sen beni öpersen belki de ben gangsterleşirim
belki de şair olurum seni de aldırırım yanıma
bilesin göğsümde hangi yöne açmış tek gülsün
yani ya bu eller öpülür ya sen öldürülürsün
haydi içte bir çay koyayım.
ah muhsin ünlü- hatırlat da haziran sonlarında çocukluğumuzu yakalım.
mona roza beyaz guller ak guller
ak saçlı başını alıp eline,
kara hülyalara dal anneciğim!
o titrek kalbini bahtın yeline,
bir ince tüy gibi sal anneciğim! sanma bir gün geçer bu karanlıklar,
gecenin ardında yine gece var;
çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
yaşlı gözlerinle kal anneciğim!
senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım. tuttukça güçeniyorum kalabalık oluyorum. bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi. sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor. seni aldım bu sunturlu yere getirdim sayısız penceren vardı bir bir kapattım. bana dönesin diye bir bir kapattım. şimdi otobüs gelir biner gideriz. dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç. bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin. seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat durma göğe bakalım..
ikimiz birden sevinebiliriz durma göğe bakalım
hüseyin nihal atsız
mutlak seveceksin beni..
murathan mungan yalnız bir opera
ben sana mecburum bilemezsin
adini mih gibi aklimda tutuyorum
büyüdükçe büyüyor gözlerin
ben sana mecburum bilemezsin
içimi seninle isitiyorum. agaçlar sonbahara hazirlaniyor
bu sehir o eski istanbul mudur
karanlikta bulutlar parçalaniyor
sokak lambalari birden yaniyor
kaldirimlarda yagmur kokusu
ben sana mecburum sen yoksun. sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir aksam üstü ansizin yorulur
tutsak ustura agzinda yasamaktan
kimi zaman ellerini kirar tutkusu
bir kaç hayat çikarir yasamasindan
hangi kapiyi çalsa kimi zaman
arkasinda yalnizligin hinzir ugultusu fatih'te yoksul bir gramofon çaliyor
eski zamanlardan bir cuma çaliyor
durup köse basinda deliksiz dinlesem
sana kullanilmamis bir gök getirsem
haftalar ellerimde ufalaniyor
ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
ben sana mecburum sen yoksun.
bu şiiri hiç unutmam benim için değerli bir şiir